પ્રકરણ બીજું
વિષનાં વાવેતર
ગુંદાસરમાં હાદા પટેલનું ખેતર થાનકવાળું ખેતર કહેવાતું. બસોએક વર્ષ પહેલાં હાદા પટેલના એક પૂર્વજ ધરમા ઠુમરને સોણામાં સતીમા આવેલાં ને કહેલું કે તારા ખેતરની ઉગમણી દિશામાં હું સુતી છું ને મુંજાઉં છું. બીજે જ દિવસે ધરમાએ એ દિશામાં ખોદકામ શરૂ કરેલું ને દસેક હાથ ઊંડાણમાંથી એક મૂર્તિ મળી આવેલી. એ જ સ્થળે સતીમાની દેરી ચણીને થાનક સ્થાપ્યું ને ધરમો સતીમાનો પહેલવહેલો ગોઠિયો બન્યો. એ ધૂણતો ત્યારે સતીમા શરીરમાં આવતાં ને ગામનાં દુખિયાં માણસો ધરમા પાસે આવીને જારના દાણા ગણાવી જતાં, માતાની બાધાઆખડી રાખતાં, ને માનતાઓ માનતાં. સતીમાના ગોઠિયા તરીકે ધરમાએ જિંદગીભર આકરી કરી પાળીને થાનકનું રખવાળું કરેલું અને પછી તો દર પેઢી ઠુમર કુટુંબનો મોભી આ થાનકનો ગાઠિયો બની રહેલો.
અત્યારે પણ થાનકના ગોઠિયા તરીકે હાદા પટેલ, અનરાધાર વરસાદમાં પણ વાવણી શરૂ કરતાં પહેલાં ગોબરને લઈને સતીમાની દેરી પાસે ગયા. કોઈ પણ શુભ કાર્યના આરંભમાં તેઓ માતાનું સ્તવન કરીને મૂક સંમતિ માગતા. આજે તો ઘરમાં પરબતના મૃત્યુનો અશુભ બનાવ બની ગયો હતો, પણ વાવણીનું કાર્ય શુભાતિશુભ હોવાથી એમાં સતીમાના આશીર્વાદ આવશ્યક હતા.
પોતાની રજાકજા પછી માતાનું ગોઠીપદ પરબતને મળનાર
