‘ઠુમરને ઘેરે કે ટીહાને ?’
‘ઠુમર’ને જ. ટીહો તો નહિ ત્રણમાં, નહિ તેરમાં, કે નહિ છપ્પનના મેળમાં જેવું છે. ને હવે તો સંતુ ઠુમરને બેડે પાણી ભરે છે. એટલે ઈ હાદોપટેલ જ શાદૂળભાને દાઢમાં રાખશે.’
અને થોડી વાર રહી વળી રઘાએ કહ્યું : ‘હવે તો હાદાને જ રીઝવવો રિયો—’
‘સાચી વાત છે.’ જીવો ખવાસ બોલ્યો. ‘અટાણે કોઈ કરતાં કોઈને દુભવવાનું દરબારને પોહાય એમ નથી. ઓલી રૂપલી રબારણના ખૂનની તપાસ રાજકોટ પોલીસે ઉપાડી છે. તખુભા બાપુ ઉપર અટાણે તવાઈ છે ને એમાં આ વાત પરગામ લગી પૂગે કે ચોપાનિયે ચડે તો તખુભા ભેગુ શાદૂળભાને ય સાંકડા ભોંણમાં આવવા જેવું થાય, અટાણે તો ભીનું સંકેલવામાં માલ છે—’
‘બસ ! કે’નારે કહી દીધું, જીવાભાઈ !’ રઘો બોલ્યો. ‘અટાણે તો વાણિયામૂછ નીચી, તો કે’ સાડી સાત વાર નીચી ! સમો વરતી જાવામાં માલ છે, મારા ભાઈ ! પછી દાવ આવ્યે સોગઠી મારતાં ક્યાં નથી આવડતું ? કેમ બોલ્યો નહિ, જીવાભાઈ ?’
‘હું તો કહું છું કે હવે વાત બેચરાઈ જાય ઈ મોર્ય જ માંડણિયો જઈને બેડું સોંપી આવે ને ભેગાભેગો માફામાફી ય કરતો આવે —’
માંડણિયે વચ્ચે જ પૂછ્યું : ‘માફામાફી ?’
‘હા, નીચા બાપનો નહિ થઈ જા, માફી માગવાથી !’ રઘાએ ઉગ્ર અવાજે કહ્યું. ‘એકલી માફી માગ્યે ય નહિ પતે. આવે ટાણે તો વેરીને વા’લા થાતાં આવડવું જોયેં ! હા, હું તો વાત કહું સાચી ! હાદા ઠુમરને કે’જે કે આપણે સહુ તો એકગોતરિયા. ડાંગે માર્યા પાણી નોખાં નો થાય—’
અને પછી રઘાએ માંડણિયાને હાદા ઠુમર સમક્ષ રીતસરનું નાટક ભજવવાની ઝીણી ઝીણી સુચનાઓ આપી.
