અને એકાએક ક્યાંય નહોતો ત્યાંથી ઠંડો પવન ફૂંકાઈ રહ્યો.
ગણપતિસ્તવન પૂરું થયું. એક પછી એક નવાંનોખાં ભજનો ગવાવા લાગ્યાં. હાદા પટેલને એ સ્તવનશબ્દો પરથી લાગ્યું કે આજે કો’ક આઘેરા મલકની મંડળી આવી છે. આ આરાધ, આ લય, આ લહેંકો, ને આ મીઠાશ તો ઘણાં વર્ષોથી ક્યાંય સાંભળવા નથી મળ્યાં.
હઠીલા દમના અસાધ્ય રોગને કારણે સામાન્યપણે લગભગ રાત આખી તંદ્રાવસ્થામાં પસાર કરનારી ઊજમને આજે આ નવતર ભજનવાણી કાન દઈને સાંભળવા જેવી લાગી.
અને સૂસવાતા ઠંડા પવનમાં ગિરનારી મેઘનો ભેજ ભળ્યો.
ઊજમનું મન અને હૃદય બંને પુલકિત થઈ ઊઠ્યાં
આકાશમાંથી એક આછેરું સરવડું વરસ્યું, અને વરસ આખાની તરસી ધરતી ઉમળકાભેર ફોરી ઊઠી. એના અંગેઅંગમાંથી મીઠી સુગંધ મહેંકી ઊઠી.
મંજીરાં ને દોકડના તાલ સાથે નવા ભજનના બોલ સંભળાયા :
તમે કુડ કાયાનાં કાઢો રે…
વીરા આવ્યો આષાઢો,
વિખિયાના રૂખ વાઢો…
હાદા પટેલ એકચિત્ત થઈને સાંભળી રહ્યા.
વરસાદનું જોરદાર ઝાપટું પડ્યું અને મહેકતી ધરતી તરબતર થઈ ગઈ.
ભજનપંક્તિ આગળ વધી :
અવસર વારો તો કાંઈ નવ હારો
તમે કાલર ખેતર મત ખેડો રે…
વીરા આવ્યો અષાઢો…
હાદા પટેલ આ સંતવાણીનો રૂ૫કાર્થ ઘટાવી રહ્યા. બહાર વરસાદ પૂરજોશમાં ઝિંકાતો રહ્યો. ઊજમના અંતરનાં રસાયણો પલટાતાં રહ્યાં અને ઉપદેશનું રૂપક આગળ વધતું રહ્યું :
