માબાપ તેવાં છોકર છીએ. ભી, મેટસ્વચ્ચેના સુંદર ઘરની ઋાપણે ઇર્ષ્યા ન કરવી જો એ એવું મારૂં કરેલું શું ખોટું હતું?' મારાપર ગમે એવા સેકટી આવી પડે તથાÉિ સદ્ગુણી છોકરાં તો મારી પાસે રહેશે આવી સદ્ગુણી છોકરાએ મને ગમે તો સ્ત્રાખી દુનિયા મળે તથાપિ હું કાઇને આપું નહિ. ઇશ્વર તેમનું રક્ષણ કરો !' તેણે નિશ્વાસ મૂકો, અને તરતજ કહ્યું કે ‘મરી ગયેલા સદ્ગુણી છોકરાનો વિચાર કરવો એ ઘણું દુઃખકારક છે; પરન્તુ છત્રતા દુર્ગુણી છોકરાને સંભારવો એ એથી પણ અધિક દુઃખદાયક છે. એ તરકનું સંકટ મારે માથે કદાપિ પણ આવી પડવાનું નથી.’ તરતજ તેણે પોતાનો સાદ બદલી નાંખ્યો અને કહ્યુ ‘મારાં વહાલ દીકરા દીકરીઆ માથી તહની માળખુ વાતો હમેશચવી ન જોઇએ. તમે સર્વ સ્મેલામાં બધાં ગરીબ છો કે સ્માળસુ થઈ બેસી રહે પરવડે તેમ નથી. આવતી કાલે તમારે સધળાઓએ પોત પોતાના અસલ કા મપર દાખલ થયું,’ તે સાંભળી સધળાએ એકે સાદે પૂછ્યું ‘પણ પિતાજી! મારામાંથી તમારી પાસે કાને રાખોબે કલાડે કહ્યું, ‘તમારામાંથી એકેને હું રાખતો નથી. દુનિયામાં તમે સારી રીતે કામ કરોછો તથા તભોછો, તેથી હું તમને તમારા શેકે શેઠાણી પા સેથી છીનવી લેવાને ઇચ્છતો નથી,' પડીએ કહ્યું ‘‘પણ સ કરતાં મારે રહેવાનું સબળ કારણ છે, કારણ કે મિસિસ ક્રૅમ્પનું ઘર બ્લેડ- તી વખતે તેણે જે કહ્યું હતું તે પરથી તે કરીને મને પોતાને સાં નોકરીમાં દાખલ કરશે નહિ.’’ પરન્તુકલાંડનું મન શાથી ડગ્યું નહિ, પોતાના કોઈ પણ છોકરા કે છોડીને પોતાની પાસે રાખવાનો તેણે ચોખ્ખી ના પાડી. આખરે કે કહ્યું “ચ્યા ક્ષેત્રની વ્યવસ્થા તથા સંભાળ કોષની મદદ વગર તમે શી રીતે કરશો ? ગમે તો મને યા જેમ્સને તમારી પાસે રહેવા દો. ઇશ્વર ન કરેને કદાચ તમને સંધિવાનો મણકો સ્માયે તો પછી શ્રી વલે?’’ લાંડે પોડીવાર ભૂપ ગરીમ રહીને ઉત્તર’ વાળ્યો કે ‘‘જો હું માળે પડીશ તો ખાપણી હાના મારી હું હજી મતવાન્ છું. મારાં ોકરાને હું બોજારૂપ નહિ થ ચાકરી કરશે. અને હું મોગ્ય પગાર ઋાપી શકું તેટલો
