માબાપ તેવાં છોકરાં. કરૂંછું કે હમણાંને હમણાં જા મારી મરજીમાં આવશે તેમ હું કરીશ? ન્યા પછી મો, ખાલાંને ત્યા આવી ત્યારે પહેલી તેણે તેના ભાઈની ખબર પૂછી; કારણ કે તેની સલાહ તેને લેવી હતી; પરંતુ ફ્રેંક બહાર પો હતો. પછી તેણે મી, બાલાને મળવાનું કહ્યું, નોકર તેને ઓફીસમાં લઈ ગયો, અને તાં તેણે કંઇપણ સ્માડીદોઢી વાત કર્યા સિવાય સરળ ભાષામાં અને સર્ભ ધારણ કરી પોતે જે કામે આવી હતી તે કહ્યું. તેણે કહ્યું સાહેબ ને તમે હમણાંજ મારી ઇંડાણી પાસે આવી અને વાત કરશે તો હું ઘણી ખુશી થશ કારણ કે તમે જે કહેશે તેનાપર એ ધ્યાન અાપ, મને ખાશાછે કે તે એમનાં સંબંધીઓને ન્યાય આપશે, મારે એમની દોક્ષત જો રંતી નથી, કંઈ ભાગ પણ તેમાંનો જોવો નથી, મારી ચાકરીનો પાગ્ય બદલો મને મળશે એટલે બસ, માટલુંજ મારા મનમાં ધારી મારી થંડાણીનાં સમાંચ્યાએ મારા પ્રત્યે જે દુશ્મનાઈ ખતાવી છે તન માટે હું તેમને ક્ષમા કરૂંછું, કારણ કે તેના સધળા વિચાર ભૂલ ભરેલા છે, જ્યારે પટી ઓફીસમાં પડી ત્યારે એક માણસ ટેબલ પાસે ઐસી કાગળ લખતો હતો, પટીએ તેને એક કલાક ધાર્યા હતો બ્યારે પટી ઉપર પ્રમાણે બોલતી હતી ત્યારે વારે વારે તે પોતાનું માથું ઊંચુ કરી આતુરતાથી તેની સામું જોતો હતો. આખરે તેએક ક્લાર્ક પાસે ગયો અને તેને પૂછ્યું કે ‘ઞા કોણ છે?’ જવાબ સાંભ- ખીને તે એક શબ્દ બોલ્યા વગર પોતાના ટેલે જઈને પાછો બેઠો, મા ગૃહસ્થ લીવરપૂલનો વેપારી મિ. જોન્યુઆક્રંપ હતો, તે બિ સિસ ક્રુષ્ણનો વડો ત્રિો હતો, અને પોતાની કાકીની સ્થિતિનો હેવાલ સાંભળીને મન્મથ શહેરમાં આવ્યો હતો. મિ. ખાલાએ તેની અને તેના એક સગાની વચ્ચેની તકરારનો થોડીજ મુદ્દતપર સારી રીતે સલાહૌંપ રહે તેવો ચૂકાદો કરી આાપ્યો હતો, અને તેજ ખા ખતનાં કાગળપર ચિ. ક્રુષ સહી કરતો હતો. પેટીના નિઃ વાર્યપણાથી તે ઘણો વિસ્મય પામ્યો હતો; પરંતુ પોતે કોણ હતો તે નહીં જણાવવાને, તયા વખત મળે તેને એનો પૂરો બલો સ્માપ-
