પૃષ્ઠ:Mahan Sadhvio.pdf/૩૨૧

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
૩૦૮
પરિશિષ્ટ


“એ તો બધું ઠીક. હવે આપણી પોતાની વાત. પૂલને ભાંગી નાખવો કે નહિ ?”

“આપણે હમણાંજ એક ટુકડી મોકલીએ. તમે કહો તો હું જાઉં.”

“શાબાશ, સરદાર ! શાબાશ. શું તમારી હુંશિયારી ! જાઓ, ફતેહ કરો.”

તેઓએ સલામ કરી, અમે આગળ વધ્યા. અમારા ઘોડા અમે ખૂબ જોરથી દોડાવી મૂક્યા. પાછું જોવાને તો અમને વખતજ ન મળ્યો. થોડાજ વખતમાં અમે પૂલ આગળ જઈ પહોંચ્યા, અને એ નાળાને ઓળંગી જઈ તે પૂલ ભાંગી. નાખ્યો. તોફાન પૂરજોસમાં ફૂંકાતું હતું. સામાવાળાના ઘોડાઓના દાભડાની ટાપ અમે સાંભળતા હોઈએ એવું મને લાગ્યું; પણ એમ બન્યુંજ નહિ.

એ તો સ્પષ્ટ હતું કે, સામાવાળાઓએ અમને પોતાનાંજ માણસ માનીને આ મોટી ભૂલ કરી હતી.

જોને કહ્યું:– “એમાં તેઓનીજ ભૂલ હતી. તેણે પેાતાનેજ છેતર્યો. હું જરા પણ જૂઠું બોલી નથી; પણ જો મારું સત્ય તેને માટે અસત્ય થયું હોય તો હું દિલગીર છું.”

જોનના મનમાં એજ વાત રમી રહી “હા, હું જૂઠું તો ન બોલી પણ મેં તેને છેતર્યો તો ખરો. મે મારૂં બનતું કર્યું, પણ મારે તેમ કર્યા વગર છૂટકો નહોતો. મારું કામ તેના વગર પૂરું થાતજ નહિ, તોપણ તેમાં દોષ તો મારોજ છે.”

થોડી વારમાં પવન શાન્ત પડ્યો, વરસાદ બંધ થયો અને ઠંડી પણ કંઈક અંશે ઓછી થવા લાગી; પણ અમને ઘણો થાક લાગ્યો હતો. આટલા દિવસ સુધીમાં અમને વિશ્રામ મળ્યો ન હતો. બધા દિવસનો થાક ભેગો થવાથી આ રાત્રિ અમને બહુ લાંબી લાગી. સવારે અમે શત્રુની હદ ઓળંગી જઈ અમારી હદમાં પહોંચ્યા.

(૪)

કીનોનના કિલ્લાના અમે માર્ગ લીધો. જોને મારી પાસે રાજાને એક કાગળ લખાવ્યો. તેમાં તેણે વિનતિ કરી હતી કે, હું ઘણે છેટેથી તમને સારા સમાચાર આપવા આવી છું, અને હું પોતે તમારી સમક્ષ તે કહી બતાવું, એવી મારી ઇચ્છા છે તો તે પૂર્ણ કરશો.

અમે ત્યાં જઈ પહોંચ્યાં, તે પહેલાં અમે બે માણસ સાથે તે કાગળ મોકલાવ્યો. બીજે દિવસે અમે કીનોન તરફ વળ્યા. અર્ધો