ઉબેળી નાખ્ય, એટલે હાઉં - છૂટકો થઇ જાય'.
"રાંઢવાં અને રસીઓના, નાડીઓનાં અને નોતરાં-નોજણાંના વળ ચડાવવાની ને વળ ઉતારવાની જે સાદી સમજ, જે કોમનસેન્સ, તેને આમ ભરવાડે સંસારનો કોયડો ઉકેલવામાં પણ કામે લગાડી, ભાઇ ! એને ધરમ અને શાસ્ત્રો આડાં આવ્યાં ક્યાંય ! એના લગન-સંસાર આપણાં બામણ-વાણિયાંથી વધુ મજબૂત ચાલે છે, કેમકે એ ઉબેળ દેવાનું જાણે છે. આ કોમનસેન્સ અમારે શીખવી જોઇએ."
ઘૂઘા ગોરમાં મને વધુ ને વધુ રસ પડ્યો. મને થયું કે વિધાતાની ભૂલ થઇ હતી. મારે બદલે ઘૂઘા ગોરને જ જો બૅરિસ્ટર થઇ આવવાનાં સાધનો મળ્યાં હોત, તો એ મારી માફક સસરાનો ઓશિયાળો ને સ્ત્રીનો દબાયેલો ન રહ્યો હોત.
"લ્યો ત્યારે, ભાઇ, રજા લઉં છું ! હજુ એક ઠેકાણે એક વિધવાના કેશ-વપનની ક્રિયા બાકી છે. બહુ વખત લીધો ભાઇનો."
એમ કહેતા ઘૂઘા ગોર ઊઠ્યા. 'કોઇ એક વિધવાના કેશ-વપનની ક્રિયા' એ શબ્દો પણ ઘૂઘા ગોર લાગણીની એકેય ધ્રુજારી વિના બોલી ગયા. મારા કુતૂહલના દીવામાં એ શબ્દોએ નવું દિવેલ રેડ્યું.
"એ વાત કોઇ બીજે વખતે કહીશ, હો ભાઇ !" ઘૂઘા ગોરે મારી ઉત્સુકતા વાંચી લીધી.
એમને વળાવવા બહાર નીકળતાં નીકળતાં મેં એને પૂછ્યું: "ઘૂઘાભાઇ, એક પ્રશ્ન - વાંધો ન હોય તો."
"એક નહિ, બે."
"તમને કેટલાં વર્ષ થયાં ?"
"બેતાળીશ."
"લગ્ન કર્યાં જ નથી ?"
"ના."
"કેમ ?"
"સાત-સાત..." એટલું કહીને એણે પોતાના મસ્તક પર અસ્તરા પેઠે