કવરનો ખર્ચ? તું કેટલી ઉડાઉ છે, બચ્ચા?
"નોટ-પેઇડ થયું હશે.."એ એની જ વિચાર- ધૂનમાં હતી.
"કેમ, ભાર વધારે હતો? મારા ઉપર કશા ઉદગારો તો નહોતા ઠાલવી મોકલ્યા ને!"
આવી આવી મારી 'અવળવાણી' સામે વીરમતી એક ખામોશીભર્યો પાઠ ભજવી રહી હતી. પણ હું એને સાંપટમાં લેવા જ મથતો હતો. આખરે, શિકારીએ છેક કોઇ ખૂણામાં પેસાડી દીધેલી હરણી જેમ જવાના માર્ગો બંધ થયા દેખી શિકારીનો સામનો કરે, તેમ વીરમતીએ પણ પૂછ્યું: "પ્રદ્યોતચંદ અહીં નથી?"
"વાહ! મારા પ્રશ્નોના જવાબ તો દેતી નથી ને આડું અવળું મારી ઉડાવણી કરનારું પૂછ્યા કરે છે તું તો, બહેન!"
"કહોને!" એણે શરમ છોડી.
"એને તો જવું પડ્યું."
"ક્યાં?"
"એને ઘેર."
"કેમ?"
"સહેજ શરદી જણાતી હતી, એટલે માટી મૂંઝાઇ ગયો!"
"ક્યારે ગયા?"
"તમારા બેઉની ગાડીનું ક્રોસિંગ...જંક્શન પર જ થયું હશે."
ને મારા મનમાં એક વાક્ય રહી ગયું તે આ હતું:'તને કદાચ એણે સ્નાન કરતી પણ દીઠી હશે.'
"પણ એ ગયા ક્યાં?"
"બીજે ક્યાં! એને ઘેર."
"એને ઘર જ નથી, માબાપ પણ નથી; કોઇ નથી."
"હવે એ બધી તો મને શી ખબર? એને વિષે મારાં કરતાં તને વધુ ખબર છે એય હું શું જાણું, ભલા!"
મારા એ શબ્દો -હું જાણું છું - શ્વાનના દાંત સરખા હતા: તીક્ષ્ણ
