હોય, પણ જમાઈ પાંચ રૂપૈયા વાસ્તે જમાન (જબાન) માગે.
उपजाति वृत्त
नामे लखीने धन लख धीरे,
अने गणाता उमदा अमीरे;
ते अल्प माटेज लबाड लागे
जरूर जामत जमान मागे. ४१
दोहरो
अवर कोइ कदि ए रिते, जो मागेज जमान;
तो ते तेने अंतरे, अति माने अपमान. ४२
રઘના૦ – (હળવે, સ્ત્રીને) તે આંધળાને દોરી લાવીને બેસાર.
દેવબા૦ – (હાથ ઝાલીને) ચાલો ચાલો, પાઘડી સવારે આપીશું.
જીવ૦ – ના, ના, ઊંહું ! ઊંહું! અમારે નથી જમવું, નથી જમવું. (એમ કરતો આવે છે.)
રંગલો -
दोहरो
कथने तो ना ना कहे, हैयामां हा होय;
धूताराना धोंग ते, कली शके सहु कोय. ४३
દેવબા૦ – આ પાટલા ઉપર બેસો, હું રસોડામાંથી કંસાર લઈ આવું. (એમ કહીને ઝટ જાય છે.)
જીવ૦ –(બેસે છે, પણ મોઢું ભીંત સામું થયું ને થાળી પૂંઠે રહી.)
રંગલો – વાહ વાહ! કહો છોને કે જીવરામભટ્ટ દેખતા નથી?
દેવબા૦ – (આવીને) અરે! એમ અવળે મોઢે કેમ બેઠા? આમ ફરીને બેસો. થાળી તો પછવાડે રહી.
જીવ૦ – અમે કાંઈ વગર જાણે અવળે મોઢે બેઠા નથી; પણ અમારે જમવું નથી, માટે આમ બેઠા છીએ.
દેવબા૦ – હવે આ તરફ મોઢું ફેરવો.
જીવ૦ – પાઘડી આપો તો મોઢું ફેરવીશું; નહીં તો અમારે જમવું નથી.
દેવબા૦ – (ઝાલીને ઊભા કરી બેસારે છે.) જુઓ આ કંસાર એટલો કે વધારે જોશે?
જીવ૦ – (હાથ ફેરવીને) આટલો બસ છે.
દેવબા૦- (ઘીની વાઢી લેવા જાય છે. ત્યાં પાડી આવેને થાળીમાંથી કંસાર ખાઈ જાય છે.)
જીવ૦ – શું કરવા હલાવ હલાવ કરો છો ? એ તો હમણાં ઠરી જશે.
