કુતુબખાં—(ખભે બતક લઇને હસવા જેવી ચાલ ચાલતાં કેડે હાથ દઇને આવે છે.)
ગાનારા—"મિયાં આવ્યારે, બડે મિયાં આવ્યારે." (૪ વાર)
રંગલો—એસા એસા કે હો હા.
ગાનારા—"ઠાકોર આવ્યારે, વાઘો ઠાકોર આવ્યારે." (૪ વાર.)
રંગલો૦—થેઇયાં કે થેઇથા.
વાઘજી—(વિચારે છે)અરે આવા જંગલમાં પેલો મિયાં ઊભો ઊભો રૂએ છે, તે કાંઇ મહા સંકટમાં પડેલો જણાય છે. માટે ચાલ જીવ, એને ધીરજ આપીએ. મિયાં કેમ રૂઓ છો?
કુતુબ૦—કોન રોતા હે? હમ તો રોતા નહિ હે.
વાઘ૦—તમારૂં મોઢું રોયા જેવું લાગે છે.
કુતુબ૦—એ તો ખુદાને બંદાકી સુરતાંઇ એસી બનાઇ હે.
રંગલો૦—ધન્ય વિધાતા! કેવી સુરત બનાઇ છે ને?
વાઘ૦—તમે ક્યાંથી આવ્યા?
કુતુબ૦—હમ દિલ્લીસે આયે.
વાઘ૦—તમે પરણ્યા છો કે કુંવારા છો?
કુતુબ૦—અબી ગઇ સાલમેં હમને શાદી કીની હે.
વાઘ૦—તમારે પરણતાં કાંઇ ખરચ થાય કે?
કુતુબ૦—તમારે લોક્મેં જાતભાત જોતા હે, ઓર પેસા લગતા હે, લેકીન હમારેમેં
