પૃષ્ઠ:Nandbatrisi.pdf/૨૯

(પદ્મિની) - સત્ય ચુકે જો સાધવી, ધરા ન ઝીલે ભાર;
તે ગુણ હોયે મૂજમાં, પડ પાસા પોબાર. ૩૭૪
(પ્રધાન) - અરુણ આગળ આગિયો, ઈંદુ આગળ અંધકાર;
જાર આગળ જુવતી રહે, પડ પાસા પોબાર ૩૭૫

ચોપાઇ.

પડયા પોબાર ત્રણે જણ તણા, ન પડ્યા પ્રધાન નાંખ્યા ઘણાં;
વજીર અપમાન થયો બહુ પેર, તેણે રાખ્યું હ્રુદિયામાં ઝેર. ૩૭૬
પંચમાં ભૂંડો કહે છે સહુ, મનમાં ખેદ પામે છે બહુ;
પંચ પ્રમાણ કરે છે ખરું, બાકી સર્વ જૂઠું તાહરું. ૩૭૭
પંચ કહે તે જે નવ કરે, તે સુકૃત પોતાનું હરે;
એકવાર સહુ નાખો આપ, ફરિ બોલે તેને શિર પાપ. ૩૭૮
પંચવારથી પાછો જાય, તે હીણો કૂડો કહેવાય;
એવાં વાયક સુણીને કરણ, હરખ્યાં પેલાં જે જણ તરણ. ૩૭૯
લીધા પાસા ત્રણે હાથમાં, નાંખ્યા સત્યવાદી સાથમાં.

દોહરો.

(શેઠ) - અહલ્યા તારા દ્રૌપદી, સીતા મંદોદરી નાર;
તેવું કુળ હોય માહરું, પડ પાસા પોબાર. ૩૮૦
(રાજા) - અમ્રુત પી અમર થયો, રત્ન ધર્યું મન સાર:
અડવા લાલચ નવ કરી, પડ પાસા પોબાર. ૩૮૧
(પદ્મિની) - પાપ રહે કાશી ગયે, બ્રહ્મ નિંદે બ્રાહ્મણ સાર;
સ્વામી વિયોગે સતી રહે, તો પડ પાસા પોબાર. ૩૮૨
(પ્રધાન) - અહીમુખે અમૃત ઝરે, ચોર આગળ ભંડાર;
કામી આગળ રહે કામિની, તો પડ પાસા પોબાર.૩૮૩

ચોપાઇ

ન પડયા બાર ને ઝાંખો થયો, બોલ્યાનો મારગ નવ રહ્યો;
પ્રધાન કષ્ટ પામ્યો બહુ પેર, હ્રદિયામાંહે રાખ્યું ઝેર. ૩૮૪
ઠસી વાત હ્રદયમાં સહી, નારી વેર સહેવાએ નહીં;
શસ્ત્ર તણો ઘા રૂઝે સહી, કુપત્ની વેર વીસરે નહીં. ૩૮૫
કોઇને મુખે નવ કહેવાય, પટાંતરે તે પારખી જાય.
હસતે રમતે વીતી રાત, પોહો ફાટ્યો ને થયું પ્રભાત. ૩૮૬