આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
નમણી આંબા ડાળ પર કાં બેઠી બની શૂન્ય ?
સંગીત વરસી મૃદુમૃદુ.
મારે હૈયે જગાવ રસધૂન રે, હો બહેન !
મારાં આંસુ હજી નથી રહેતાં ખળ્યાં.
વસન્તતિલકા]
લાગે સ્મશાન સરીખો જગવાસ હાવે:
ભૂતાવલી શી જનની ઘટમાળ આખી;
હૈયે હવે કુજન એકલું તારું ભાવે;
તે બંધ રાખી મુજને ક્યમ શોષી નાખી?
શાને વિજોગ વીંધી બાળા રિઝાવે બહેન ?
સ્નેહસંબંધીમાં તું એકલી સખી ?
હૈયાની પીડ તારો ટહુકો ભુલાવે,
તો ગાને જરાક રસધેલી સખી!
૯૪ : નિહારિકા
