આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
ફૂલ તણી કલગી એ ભરશે,
વા’લી પરીને માથે ધરશે.
તારાની ટીલડીઓ કરશે,
પરી લલાટે ભાવે ભરશે.
એને બોલે
આકાશેથી ગંગ ઊતરશે.
અમૃતની છોળો ઊભરશે,
સ્મિત તણા ફુવારા ઊડશે.
આનંદે આખું જગ ડૂબશે.
એને માગ્યે
અમ્મર ફળ દેવો કો દેશે,
સેવાનો કો કિરીટ ધરશે.
બાલાવીર સિંહાસન ચડશે.
ત્યાંથી ઊતરી હસતાં હસતાં
ભાંડુ ભેગાં રમતાં રમતાં
સહુમાં એ ફળ વહેંચી દેશે.
૧૩૨ : નિહારિકા
