૫ વરદાન-ભંગ
મોજી ધનિક ધનનો રણકાર ખેલી
શેં ચીડવે ધન રહિત ગરીબ ટોળાં ?
સામર્થ્ય સ્ફૂર્તિભર વીર હસી રહે શું
દુઃખે પીડાઈ રડતા કંઈ દુર્બલોને ?
આકાશ વીંધી ઊડતા ખગથી ગવાશે
મીઠાં ગીતો, નીરખી પક્ષવિહીન પંખી ?
બેડી જડ્યો શરીરભાર વહી રહેલા
બંદી પરાધીન ભણી હસી શું શકાય ?
મૈત્રી સ્વીકારી, બલિદાન અમાપ માગી
સ્વાતંત્ર્યસિદ્ધિ વરદાન દઈ રૂપાળાં;
બુદ્ધિવિલાસ વળી વાણીની મોહિનીમાં
રોલેટની સ્મૃતિ દઈ વરદાન ભાંગ્યાં !
દુઃખે વીંધ્યા દેહે નવ શું કદી નિઃશ્વાસ મૂકવો !
જ્વરે ઘેર્યા દેહે મુખ થકી ‘અરે’ ના ઊચરવું ?
રૂંધાતા હૈયાની અગન હળવી કૈંક કરવા
અરે આછું આછું નયન પણ ના ભીંજી શકીએ ?
રૂપાળી બેડીના ખણખણ થતા પાશ જીવતા
તુટે એવી ચોખ્ખી ક્યમ ની અભિલાષા ઊચરીએ ?
ભૂખ્યા રાખી અંતે ચકચક થતો પથ્થર મૂકી
ધરાવે થાળી ત્યાં ક્યમ ન હળવી ગાળ દઈએ ?
અશસ્ત્રો ખીજીને કરી શું શકતા ભાષણ વિના ?
અશક્તો રિસાયે મુખ મરડી : ‘મિટિંગ’ ભરશે !
