આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
તોફાન
૦ ગઝલ ૦
નયનને ખેંચતાં નયનો;
જિગરને ખેંચતાં હૈયાં;
જીવનના એ છલકતા
સાગરે છૂટી ગઈ નૈયા.
જડે ક્યાં પ્રેમનો આરો ?
ન દેખાયે અચલ તારો !
ઊભા છે મોહના ખડકો,
મૂંઝાતાં કુમળાં હૈયાં.
દીવાદાંડી નથી દરિયે,
નથી ત્યાં રાહબર મળતા.
અટૂલાં યુગ્મને જાવું
પરસ્પર સાહીને બૈયાં.
સહુ ખેંચાય !–નહીં જાવું ?
ભયાનક સુખને સ્હાવું ?
ચૂક્યાને કાજ પથરાતી
ભયંકર ઘોર જળશૈયા !
અશુદ્ધિ ક્યાં ? વિશુદ્ધિ શું ?
ઘૂમે વંટોળ ને વમળો;
સુકાની સાચવો ધારી;
ચઢ્યાં તોફાનમાં હૈયાં.
૪૭ : નિહારિકા
