આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
કવિતા
૦ તોટક ૦
મીઠડાં ઝરણું ઝીણું ગાન કરે,
મુજ કંઠ સુરાવટ ત્યાંહી પૂરે.
તરુ કેરી ઘટા મહીં કુંજ રચું,
વિટપે વિટપે રમતી ય હીંચું.
સહકારની મંજરી મીઠી ખીલે,
મુજ કૂજન જો વનરાજિ ઝીલે.
લહરી શીળી મંદ સમીર તણી,
ઊંચકે મુજ રંગીન સાડી ઝીણી.
નભ સામું પ્રતિનભ શો ઊછળે
ઉદધિ-મુજ તાંડવ તાઝ ઝીલે.
રૂપલા રણરેતી તણા ઢગલા,
મહીં દોડી નિહાળતી હું પગલાં.
ગિરિ ગહ્વર પહાડ ચઢું ઊતરું;
નદ ધોધ સરોવરમાંહીં તરું.
હિમરાશિ ઊંચે હસતો ઝબકે,
મુજ દર્પણતેજ ત્યહાં ચમકે.
લીલું નીલમ પાથર્યું ઘાસ કૂણું
રૂડી મેતન માળ વડે ય વણ્યું;
૭૭ : નિહારિકા
