પૃષ્ઠ:Niharika.pdf/૮૯

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.

કમનીય કુસુમ તણે તકિયે
રસ મસ્ત બિછાયત મારી ઢળે.

નભને નિજ કાળજડે જડીને
સર નીંદ લિયે ધવલું હસીને;
મહીં સ્નેહલ સ્વપ્ન સમાં કમલો
ખીલવી હું રિઝાવું રવિ અટૂલો.

ગગને ઘર અભ્ર બલે ગરજે
પૃથિવી નિજ તેજ બધું વરજે;
ભયકાર તિમિર જગે વસતું,
ચપલા સ્વરૂપે તવ કો હસતું ?

રવિ વાદળી કોટિ કરી વિલસે,
જલનાં કણને કિરણો વરસે;
મુજ નિષ્ફલ જાદુભર્યા રમણે
કિરણો નવરંગ પરોવું કણે.

અલબેલ બસ જલમાંડવડો
હસી નાચવું ત્યાં મુજ દિવ્યતનુ;
રવિને શીખવું ક્યમ અભ્રપરે
ચીતરાય મનોહર ઈન્દ્રધનુ

મણિના કણ વેરી મૂક્યા નભમાં,
દીપમાળ રચી નવલી ઢબમાં;
બની ચન્દ્રી રસાળ રમું તરતી,
ઊછક્ષે શીળી તેજ તણી ભરતી.

૭૮ : નિહારિકા