આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
ભોળી કુમુદિનીને
બિહાગ
ન ખીલ તું મુજ કુમુદિની ભોળી
ચંદ્ર તને હરનીશ પટાવે
હસિત વદન તુજ જરી જરી ડોલે,
અંતરે પિયુ નીરખી ચઢયું ઝોલે.
છકેલ એને છાંડી જતાં કદી
પ્રભાત સમયે શરમ ન આવે.-ને ખીલ તું.
બુલબુલ ગાતાં ગાતાં થાકી,
સ્વરલીનતામાં ગયું. શીશ ફાટી,
સંતાયો ગુલ ગુલાબમાં પ્રિય
સુણે છતાં સંદેશ ન કહાવે- ખીલ તું.
પ્રેયસી પ્રિયનાં ત્રાટક કરતી,
પાંપણ પલકાશે નવે ભરતી,
દુ:ખ મહાન અરે પણ પ્રિય નવ
પ્રતિ, ઉત્તરમાં નયન નચાવે–ન ખીલ તું.
૮૫ : નિહારિકા
