આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
અંતરના સ્નેહ
૦ ગરબી ૦
આશાવરી-અગર-સ્નેહીનાં સોણલાં આવે સાહેલડી
અંતરના સ્નેહ સખી કોણ કોણ ઝીલશે ?
ઉરમાંહ્ય પ્રેમપૂર ઊભરાયાં જાય.
છાનાં છાનાં અશ્રુ સખી કોણ કોણ વીણશે ?
નયણાંના નીર કોથી ખાળ્યાં ખળાય?
સાખી]
એકલડી મુજ જાતડી અંધારે અટવાય;
સ્નેહ નિરર્થ વહી જતો;
મારે હૈયે નિઃશ્વાસ ના સમાય રે સાહેલડી !
ઉરમાંહ્ય પ્રેમપૂર ઉભરાયાં જાય.
વસંતતિલકા
અશ્રુ સમાં હૃદયનાં સુલલિત પુષ્પો
ભાવામૃતે ટપકતાં જ વીખરાઈ જાયે !
કો પ્રેમી માળા કહીંથી સખી લાવ્ય ગોતી;
પુષ્પો તણા રસભર્ચા ગજરા બનાવે.
ઊંચી ઊંચી આશા અટારીએ ચઢીને, બહેન !
નયણાંને નીચે નિહાળવું રહ્યું.
ચંદ્રીને ખીલવું આકાશમાંહ્ય તો ય, બહેન !
અંતે આ ભૂમિમાંહ્ય ભાળવું રહ્યું.
૮૮ : નિહારિકા
