“ઘરમાં કેમ ભરાઈ બેસે છે?”
"બોલાવું?”
"હા, થોડું કામ પડ્યું છે.”
ડોસા ઉતાવળેઉતાવળે પુત્રને તેડવા ગયા. નિરંજન આવ્યો, પણ એની ગતિમાં જરાય ત્વરા નહોતી.
"કેટલા, બે'ક મહિના તો આંહીં જ છો ને?” દીવાને પૂછ્યું.
"હા જી.”
“એક કામ સોંપું ?”
“એમાં પૂછો છો શું, સાહેબ ?” શ્રીપતરામ ડોસા વચ્ચે જ બોલી ઊઠ્યા, “નિરંજન તો આપનો જ પુત્ર છે.”
“નહીં, નિરંજને હસીને કહ્યું, “હું એવું નથી માનતો.”
“મારું પણ એમ કહેવું નથી;” દીવાને કહ્યું, હું તમને 'જોબ' (ધંધા) તરીકે જ કામ સોંપવા માગું છું. મારા પુત્ર ગજાનનનું અભ્યાસમાં બખડજંતર થઈ ગયું છે. તમે એને શીખવશો?"
"બંગલે આવીને ?"
“તમે કહો તેમ.”
"અહીં આવે તો ઠીક છે. પણ મારે બંગલા પર આવવાનું હોય તો વાહનની સગવડ થવી જોઈએ.”
“પણ... પણ ભાઈ,” શ્રીપતરામ ડોસા પુત્રની આ ધૃષ્ટતા દેખી અકળાતા હતા.
“નહીં, નહીં, તમે શીદ ગભરાઓ છો, માસ્તર?” દીવાન આ પિતા-પુત્રની રસાકસીથી રમૂજ પામ્યા, “કહો નિરંજન, ઘોડાગાડી આવશે તો ચાલશે કે મોટર જ મોકલું ?”
“આપની સગવડ હોય તો મોટર વધુ સારી;” નિરંજનનું મોં સહેજ મલક્યું.
“તમારી શરતો મારે કબૂલ છે. હવે મારી શરત તમારે પણ પાળવી પડશે.”
