(ચોપાઈ.)
આવ્યો રમ્ય રમંતો વસંત, ધાર્યો ધરણીએ વસન હસંત;
આંબે ઝૂલે મોર રુપેરી,-રાણી યશોધરા શોક્ઘેરી.૧૨
બેઠી ઉઘાનસરિતાને તીર, દીપે કાચશું નિર્મળ નીર;
પૂર્વે વીત્યા સુખના સમામાં, અહિં પ્રિય બે રહી સ્હામસ્હામાં,૧૩
પદ્મકોશખચિત છે કિનાર હેવા જળદર્પણ મોઝાર,
નિરખંતાં નિજ પ્રતિબિમ્બે, મધુર અધર અધર જે ચુમ્બે;૧૪
ગુંથ્યા કરશું કર વળી નીરખે જળબિમ્બિત જોડું હરખે;
હેવી ઉધાનસરિતાને કંઠ, બેઠી યશોધરા સોત્કણ્ઠ.૧૫
આંસુડે નેનપુટ તેજ લીધાં, ગાલ સુકુમાર ક્ષામ જ કીધા,
અધરૌષ્ઠતણી રમ્યરેખ શોકાનળથી સૂકાઈ છેક,૧૬
દિવ્ય કાન્તિ કેશતણી ડૂબી, એકવેણીધરા રાણી ઊભી;
બાંધ્યા સંસ્કારહીન સુકેશ, છાજે વિધવાજનનો વેશ.૧૭
શ્વેત શોકનું વસન જ જાડું નાંખ્યું ઉર ઉપરે જે આડું,
નહિ મેખલામણિબન્ધ ત્હેને, છાંડયાં ભૂષણ સઘળાં હેણે,૧૮
સુણી પ્રિયનાં પૂર્વાશ્રમમાં પ્રેમાહ્વાનો ઊઠી સંભ્રમમાં
વળતા ચપળ ચરણ જે હરણશા, પાટલપાંખડી પેર જે પડતા;૧૯