પૃષ્ઠ:Pankaj.pdf/૧૯૪

૧૮૬ : પંકજ

 

શું છે તે બતાવીશ.'

'ખિસ્સામાં છબી છે...'

'અને એ છબી કોની છે એ પણ હું જાણું છું.'

'કોની છે ?' કહે.'

'જયાની. બીજા કોની હોય ?' અગ્નિ વરસતી સુકન્યા બોલી.

ભગીરથ ક્ષણભર સુકન્યા સામે જોઈ રહ્યો, અને એકદમ તેણે ખિસ્સામાંથી છબી કાઢી સુકન્યાની સામે ધરી કહ્યું :

'જો જો, અદેખી. આ કોની છબી છે?'

સુકન્યાએ ધારીને છબી જોઈ; તે જયાની નહિ પણ તેની પોતાની જ હતી. શું રીસાયલો ભગીરથ પત્નીની છબી લેવા માટે પાછો આવ્યો હતો?

હવે ભગીરથે છબી ખિસ્સામાં મૂકી ચાલવા માંડ્યું. સુકન્યાએ તેનો હાથ પકડી કહ્યું :

'ક્યાં જાય છે?'

‘ફાવે ત્યાં.'

'ત્યારે આવ્યો હતો શા માટે ?'

'છબી વગર રહેવાયું નહિ એટલે અડધે રસ્તેથી પાછો વળ્યો.'

'હવે જવાનું નથી.'

'કેમ? તારી સાથે મારાથી રહેવાશે નહિ, '

'અને મારી છબી જોડે રહેવાશે, ખરું ?'

નીચે બૂમાબૂમ થતી સંભળાઈ : નોકર અને ગાડીવાળો લડતાં હોય એમ લાગ્યું. સુકન્યાએ બારીમાંથી કહ્યું :

'પેટીઓ પાછી લાવ; અને ગાડીવાળાને પૈસા આપી જવા દે.'

'પણ આ તો સાહેબને લાવેલો ગાડીવાળો છે.'

'એને પણ જવા દે. બેગ અંદર લઈ આવ.' સુકન્યાએ હુકમ કર્યો.

માનવીના રોષને પણ હદ હોય છે, રોષ પણ થાકીને સૂઈ જાય