પૃષ્ઠ:Parkamma.pdf/૧૭૯

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
૧૭૦
પરકમ્મા :
 



ઊડતી કરુંજડી આકાશે રે કરુંજા !
એક સંદેશો લેતી જા !

જાવ જમાયાંને ઇવું કે’જે કરુંજા !
અમારી ધીડ્યાં ધાન ન ખાય.

ખાજો ખારેક ટોપરાં રે કરુંજા !
પીજ્યો જોટયારાં દૂધ.

ખારાં ખારેક ટોપરાં રે કરુંજા !
મચળાં જોટયાંરાં દૂધ.

અર્થ—હે આકાશે ઊડતી કુંજડી, એક સંદેશો લેતી જા. અમારા જમાઇને જઇ કહેજે કે હવે તો અમારી દીકરી વિરહની મારી ધાન પણ ખાતી નથી. જમાઇ જવાબ વાળે છે કે ધાન ન ભાવતાં હોય તો તમારી દીકરીને ખારેક ટોપરાં ને ભેંસોનાં દૂધ ખવરાવજો – અરે જમાઈ ! ખારેક ટોપરાં ને દૂધ પણ બેસ્વાદ બન્યાં છે. માટે ઝટ તેડવા આવો.

એથી પણ વધુ અગમ ઊંચે સૂરે બીજું ઉપાડ્યું :

(જમાઇ ઘર આવ્યો હોય ત્યારે ગવાય છે.)

આજ તો ધરાઉ ધૂંધળો મોરી જેડર !
રે મોટી છાંટાનો, મોટી છાંટાના વરસે મેઘ.

સાસુડી સંદશા મોકલે મોરી જેડર !
રે સાળીયાં, -સાળીયાં ઉડાડે કાળા કાગ.
રે એકારું, એકારું સાસરીએ પધાર !

માળવણ તો સંદેશા મોકલે મોરી જેડર !
…ગામરે મારગીએ મોરી જેડર !
ઝીણેરી, ઝીણેરી ઊડે ગલાલ.

જાવે તો જમાયાં ને આપણ કે’જે મોરી જેડર !
એકારું, એકાણું મેવસીએપવાર.
રાંયાંડી મોરી જેડર !