પૃષ્ઠ:Parkamma.pdf/૧૮૨

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.

{સ-મ|: પ્રયાણ ત્રીજું||૧૭૩}}


હો રે નાગજી ! તું સરજે કેળ માયલો કોળિયો
હો રે નાગજી ! મું સરજું કેવડારી કાંબડી રે

હો રે નાગજી ! આપેં એકણ થાણે ઊગશાં રે
હો રે નાગજી ! સરજે સરજે વાદળી માયલો શેર રે

હો નાગજી ! મું સરજાં વાદળ માયલી વીજળી રે
હો રે નાગજી ! આપેં એકણ વરસાળે આવશાં રે

હો રે નાગજી ! થેં મોતી મેં લાલ રે
હો રે નાગજી ! એકણ ડોરે પ્રોવીયાં રે

હો રે નાગજી ! થેં ચોખા મેં ડાળ
હો રે નાગજી ! એકજ ભાણે પરસિયાં રે

અર્થ– હો નાગજી ! તને રોકવા ઊઠી ત્યાં તો તડ તડ રેંટીઆનો ત્રાગ તૂટ્યો. પાંચ ટેરવાં [પેરુડાં] પૂણીને ન ઝાલી રાખી શક્યાં.

હો નાગજી ! આ ધોમ તાપ તપે છે. ધરતી ત્રાંબાવરણી બની છે.

એક ઘડી ઘોડો રોક, તો હું તારા પર મારી વાળ-લટોની ને ઘૂંઘટની છાંયડી કરું.

હે નાગજી ! તું સરજાજે દેવળનો દેવ, ને હું સરજાઈશ દેવળની પૂતળી. આપણે બન્ને એક જ મંદિરે ભેળાં રહેશું.

તું સરજાજે હૈયાનો હાર, હું સરજાઈશ એ હારનો મોતી-દોરો. એક જ કંઠે આપણે ઝૂલશું.

તું કેળ-ડોડો, ને હું કેવડાની છડી–એક જ ક્યારામાં આપણે ઊગશું.

તું સરજાજે મોટું વાદળું ને હું બનીશ વીજળી. એક જ વર્ષાઋતુમાં આપણે સંગાથે આવશું.

તું મોતી ને હું માણેક : એક જ દોરે પરોવાશું. તું ચોખા ને હું દાળ, એક જ થાળીમાં પિરસાશું.