૧[૧]ચાલ્યો તે તો શહેરમાં કોડે હો !
ભલા શાને ગામડું છોડે ?
અલ્યા શું ઉતાવળો દોડે હો ?
ફૂટ્યું ભાગ્ય શાનો ફોડે ? - ચાલ્યો.
શહેર મંહી મિલ મેલડી ફૂંકે ધૂમના ગોટેગોટ;
હૈયે ભર્યો અંગાર, રખે તને લાગસે એની ચોટ.
એને જોઈએ માણસ ખાવા,
ઉનાં ઊના લોહીમાં નાવા - ચાલ્યો.
વીજાળિયાં કંઈ ગાડાં દોડે, કચરે માનવી રોજ;
દોડતાં ના'વું, દોડતા ખાવું, દોડતાં સૂવું એ મોજ !
ઘડી ના બેસાય પગને વાળી
બધી મોજ મૂકી બાળી ! - ચાલ્યો.
મોટા મોટા મહેલ ઊંચે કરતા વાદળ સાથે વાત,
તો ય તસુ તને ભોંય મળે નહિ, ભિડાય તારી જાત.
માથાં પગ ભીંતે અડકે,
સુવું પડે કાં તો સડકે - ચાલ્યો.
રસ્તા પહોળા ને હૈયાં ટૂંકાં પોસાય ના મહેમાન;
સગું વહાલું ભૂલચૂકથી આવ્યું; નીકળી જાયે જાન.
બધા જીવ બલિયલ પાપી,
પરોણાગતને ઉથાપી - ચાલ્યો.
નાટક, ખેલ, સિનેમા ને સટા હોટલી ખાણાં ને ચહા,
ઊજળા ઠગ ને હસતી વંત્રી જોઈએ તો શહેરમાં જા !
રોગે પછી રોજ તું સડસડજે;
વિના મોતે એક દિ' મરજે - ચાલ્યો.
ખેતર ઝુંપડી ગામડું છોડી શહેરમાં ખોળે સુખ !
ભૂલ્યા ! ન સમજે શહેરને લાગી બ્રહ્મરાક્ષસની ભૂખ.
તને કાચો કાચો ગળશે !
તો ય એની ભૂખ ન ટળશે. - ચાલ્યો
સનાતનને આ ગીતમાં રસ પડ્યો. મજૂરોની દ્રષ્ટિએ દેખાતી શહેરની એક બાજુ શું વિચારવા સરખી નહોતી ?
- ↑ ૧રાહ : મારે ઘેર આવજો માવા.