પૃષ્ઠ:Patra Lalsa.pdf/૧૫૦

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
૧૪૨ : પત્રલાલસા
 

[૧]ચાલ્યો તે તો શહેરમાં કોડે હો !
ભલા શાને ગામડું છોડે ?
અલ્યા શું ઉતાવળો દોડે હો ?
ફૂટ્યું ભાગ્ય શાનો ફોડે ? - ચાલ્યો.

શહેર મંહી મિલ મેલડી ફૂંકે ધૂમના ગોટેગોટ;
હૈયે ભર્યો અંગાર, રખે તને લાગસે એની ચોટ.

એને જોઈએ માણસ ખાવા,
ઉનાં ઊના લોહીમાં નાવા - ચાલ્યો.

વીજાળિયાં કંઈ ગાડાં દોડે, કચરે માનવી રોજ;
દોડતાં ના'વું, દોડતા ખાવું, દોડતાં સૂવું એ મોજ !

ઘડી ના બેસાય પગને વાળી
બધી મોજ મૂકી બાળી ! - ચાલ્યો.

મોટા મોટા મહેલ ઊંચે કરતા વાદળ સાથે વાત,
તો ય તસુ તને ભોંય મળે નહિ, ભિડાય તારી જાત.

માથાં પગ ભીંતે અડકે,
સુવું પડે કાં તો સડકે - ચાલ્યો.

રસ્તા પહોળા ને હૈયાં ટૂંકાં પોસાય ના મહેમાન;
સગું વહાલું ભૂલચૂકથી આવ્યું; નીકળી જાયે જાન.

બધા જીવ બલિયલ પાપી,
પરોણાગતને ઉથાપી - ચાલ્યો.

નાટક, ખેલ, સિનેમા ને સટા હોટલી ખાણાં ને ચહા,
ઊજળા ઠગ ને હસતી વંત્રી જોઈએ તો શહેરમાં જા !

રોગે પછી રોજ તું સડસડજે;
વિના મોતે એક દિ' મરજે - ચાલ્યો.

ખેતર ઝુંપડી ગામડું છોડી શહેરમાં ખોળે સુખ !
ભૂલ્યા ! ન સમજે શહેરને લાગી બ્રહ્મરાક્ષસની ભૂખ.

તને કાચો કાચો ગળશે !
તો ય એની ભૂખ ન ટળશે. - ચાલ્યો

સનાતનને આ ગીતમાં રસ પડ્યો. મજૂરોની દ્રષ્ટિએ દેખાતી શહેરની એક બાજુ શું વિચારવા સરખી નહોતી ?


  1. રાહ : મારે ઘેર આવજો માવા.