તેને મંજરીના નિશ્ચયે પડછાયાથી પણ વધારે ચમક આપી.
મંજરી બોલી :
'હશે, જે થયું તે. હું તો તમારી સાથે ચાલી આવીશ.'
મંજરીના વદન ઉપર ભયંકર નિશ્ચયની રેખાઓ જોતા વિચારતા સનાતને બારણા પાસે સ્ત્રી સ્વરૂપે ઊઘડતા પડછાયાનો બોલ સાંભળ્યો :
'બહેન ! સાહેબ આવ્યા છે. આપને બોલાવે છે.' લક્ષ્મી બોલતી બોલતી સહજ અંદર આવી.
‘જા, જઈને કહે કે હું અત્યારે મળીશ નહિ.' મંજરીએ જવાબ આપ્યો. મૃદુ મંજરીની દ્રઢતાનો વિચાર કરતા સનાતને પૂછ્યું :
'વ્યોમેશચંદ્ર આવ્યા છે ?'
'જી, હા. અને બાઈસાહેબનું રટણ કર્યા કરે છે.' લક્ષ્મીએ જવાબ આપ્યો.
પ્રિયતમની સમક્ષ પ્રિયતમાના દેહનો માલિક દેહની માગણી કરતો હતો ! મંજરીને કમકમી આવી.
'એક વખત ના કહી તે સાંભળતી નથી ? જા, કહે, હું આજ નહિ મળું.' મંજરી બોલી. |
‘અરે બહેન? એ તે ચાલે? આવીને જવાબ તો આપો?' ધીર લક્ષ્મીને મંજરીના ગુસ્સાનો ભય જણાયો નહિ.
'શું થયું છે ? શાનો જવાબ આપે ?'
'સાહેબ તો ઘાયલ થયા છે. માથામાંથી અને હાથમાંથી લોહી નીકળે છે.’ લક્ષ્મી બોલી.
સનાતન અને મંજરી આશ્ચર્ય પામી બોલ્યાં :
'શાથી ?'
'રસ્તામાં લૂંટારા મળ્યા, તેમણે ઘાયલ કર્યાં મારા સાહેબને.'
સનાતન અને મંજરી ક્ષણભર પરસ્પર સામે જોઈ બંને લક્ષ્મીની પાછળ દોડ્યાં.
