પૃષ્ઠ:Prabhu Padharya.pdf/૧૯

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે

પાણિયાળા છોને, કાઠિયાવાડીઓ ?" હેમકુંવરે પાનો ચડાવ્યો.

"અરે, વાત છે કાંઈ ? કાઢો મારી મોટર !" ડૉ. નૌતમને ચાનક ચડી.

"ચગ્યા ! ચગ્યાને શું?" હેમકુંવરે તાળીઓ પાડી. બંગડીઓ રણઝણી.

ટપોટપ કછોટા ભિડાયા. ઠેકાણે ઠેકાણે ટેલિફોન થયા. કેટલીક ગુજરાતી પેઢીઓમાંથી મોટર અને મોટરટ્રકો નીકળી પડી. ગુજરાતીઓએ રાષ્ટ્રોત્સવના સમૂહનાદમાં સૂર પુરાવ્યો : "નંગો પ્યેબા ! નંગો પ્યેબા ! નંગો પ્યેબા !"

ગુજરાતી યુવાનોને પણ બ્રહ્મી યુવતીઓએ રૂડી રીતે રોળ્યા. બપોર સુધી આ રાષ્ટ્રોત્સવમાં ઘૂમતા ડૉ. નૌતમને યાદ જ ન રહ્યું કે પોતે પારકા પરદેશમાંથી અહીં નવોસવો આવેલ છે. સાંજ નમવા લાગી. બ્રહ્મીઓને આંગણે આંગણે બુઢ્ઢાં સ્ત્રીપુરુષો ચટાઈ બિછાવી અને કેળનાં પાંદની વાળેલી હાથ હાથ લાંબી ચિરૂટો ચૂસતાં આ રાષ્ટ્રોત્સવ નિહાળતાં બેઠાં. તેમની આંખોમાં અમી ભર્યું હતું. પરદેશવાસીઓ અને પોતાની કુમારી યુવતીઓ પર્વ ખેલે છે તેનો કોઈ અવળો ભાવ એમના અંતરમાં નહોતો, અને ડૉ. નૌતમ વગેરે ગુજરાતીઓની ગાડી નીકળતી ત્યારે તેઓ સવિશેષ આનંદ પામીને બોલતાં :"ફ્યા લારે ! બાબુ લારે !" (દેવ આવ્યા, ગુજરાતી બાબુ લોકો આવ્યા!) "ચ્વાબા બાબુ! લાબરો બાબુલે!" (પધારો ગુજરાતી જન, પધારો લાડકવાયા બાબુ) બાબુ એટલે ગુજરાતી માટેનું માનભર્યું સંબોધન, અને એમાં 'લે'નું મુલાયમ મિશ્રણ થાય ત્યારે સમજવું કે બોલનારનાં અંતર લાડ વરસાવે છે.

બીજાં સર્વ હિંદીવાનોને આ બ્રહ્મીજનો 'કલારે' અર્થાત્ સાગરને સામે પારથી આવેલા એવા સહેજ તુચ્છકાર દાખવતા શબ્દે નિર્દેશે છે. 'બાબુ' 'બાબુલે' જેવા શબ્દે તેઓ વધાવે છે એક માત્ર ગુર્જરને.

એક્ ઘર આગળ નવોઢાઓ અને કુમારિકાઓનું ઝૂમખું હતું અને અંદર પરસાળમાં એક પ્રૌઢા સ્ત્રી ઊભી હતી. એણે ડૉ. નૌતમને પહેલે