પૃષ્ઠ:Purnima.pdf/૪૯

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ બાકી છે
૩૪:પૂર્ણિમા
 

૩૪ : પૂર્ણિમા જાનકી : રાજુ! તને આ બે દિવસથી શું ઘેલુ મને સમજાતું લાગ્યું છે એ જ નથી. આપણા ધંધા ગાવા–બાવવાને; ગિરધર-ગાપાલ કચાંથી આવ્યા? આપણે મન તા ગિરધર ને ગોવાળિયા સૌ સરખા ! રાજેશ્વરી : મા! એ તારે મન છે; મને તા મારા મેાલાના મેળાપ થઈ ચૂકયો ! જાની : ગાંડપણ છેડ, છોકરી ! વચૂકી આડીઅવળી ચાલમાં ફસાઈ પડી તા પરેશાન થઈ જઈશ. આપણે વળી દિલ શુ ને દિમાગ શું ? એ બધું ખરીદનારને સ્વાધીન ! સીધેસીધી આવ કામ કરજે નહી તે... રાજેશ્વરી : મા ! તારે ૧૭. કામથી કામ કે પછી...મારા મનની માલેિક હું છું. તારે તારા ધંધા કર ને ? જાનકી : ધવા શેના પર ચલાવુ ? તારા પર તે। મારેા આધાર છે. ડાહી થઈ જા, દીકરી ! હારા રૂપિયા તારા કદમમાં ન્યાછાવર કરનાર ભમરાએ મારી જાળમાં ફસાય છે. તુ… હા પાડ કે... આગળ ખેાલી તા...(અંદર ચાલી રાજેશ્વરી : મા! જે હવે તુ ાય છે.) [ ચંપકલાલ આવે છે; સામેથી આલમિયાં આવે છે. ] હુખીબ : પધારા શેઠજી ! જાનકી : આઈએ...તશરીફ લાઈએ...ખેડીએ... 2 SURE T [ પેલા બને જણ બેસે છે. થાડી વારે ખીન્ન લેાકે આવે છે. બધાં બેસે છે. તબલાં મેળવાય છે, તાનપુરા લાગે છે. એટલામાં બહારની બાજુ પર રજની અને તેની પાછળ અવિનાશ બધા જેવા દૃાખલ થાય છે. બત્તી પાસે પાગલ મજનુ