૧૪૨ : પુષ્પોની સૃષ્ટિમાં રૌદ્ર : બદમાશ કહી'ના !! ત્રિશુલ ઉપર રાઢાવી દઉં? આભાસ ! મહાકાલ : છૂટ ! કાળા પડછાયા! તિરસ્કાર પાત્ર રાહુ ! વીર : મારાં બાણભાલાના એ બલિ છાનરો ! આભાસ : અરે કરુણાના અધિષ્ઠાતા ! મને બચાવે ! ભયપુરુષ : એને બચાવા છે? અગ્નિની ભઠ્ઠીમાં નાખા ! ચલાવા ... અરે! પણ કાઈ અવનવુ તેજ પ્રગટ થાય છે. | વાતાવરણમાં સૂર સંભળાય છે.
- શાન્તિ : શાન્તિ : શાન્તિ ]
નારાયણનું મુનિસ્વરૂપ-વિરાગસ્વરૂપ-શમ મેગ- રાના પુષ્પમાંથી પ્રગટ થાય છે. શાન્તિસૂચક પ્રભાત રાગની છાયાનું ગીત વ્યાપે છે. ભક્તો અને સાધ્વીઓ પ્રગટ થઈ કરતાલ મછરા સહુ ગીતરચના કરે છે. ગીત–ભરવ હિર એમ ! હિર એમ્ ! હિર એમ ! સૂર એહ સનાતન વ્યોમ ભેામ !.…હિર એમ ! શાન્ત તેજમય સભર ભર્યા તુ! આનન્દ્રિત અખંડ નર્યા તું ! જડમાં ચેતનવર્ષાંત ઝરે તું! રમી રહ્યો અમ રામ રામ !...હાર એમ્ જીવન જીવે, આંખ નિહાળે તારે દીવે, તારી તારી ચેાત તણું તણખે એ ઝગમગ ઝગતા સૂર્ય સેમ !...હરિએમ્ ! ] શુમ : રસતરંગ ઊછળતાં કાણ અહી વડી આવ્યાં? આવે ! રસરંગની સૂરાવાંલે એકાત્ર બની પરમ શનિ પામે છે અહી’! પધારા !
