હે રામ ! : ૧૫૭ ૪ : પણ એ જ હિંસા, જુઠ્ઠાણું અને સ્વાર્થ અમારા ઉપર આક્ર- મણ કરે છે એનું શું? જ`ના જુઠ્ઠા છે એ ન જોયું ? ૫ : પહેલાં તે। તમારાં જેટલાં આક્રમણુ હેાય એ પાછાં ખેંચી લે!. પછી અજમાવે એ મહાત્માના અસહકાર. ૬ : એ કેમ બને ? મારનાર અમને આવી મારી નાખવાના. ૭ : મારનારને આશીર્વાદ આપેા, પણ તમારા આત્મા નહિ. મરી જાએ, પણ મારા નિહ, અને મારનારની આજ્ઞા માના નિહે! એમાં તે। મારનારને વિજય થવાના ! ૮ : ૯ : મરેલા દેહ ઉપર વિજય કા? એ તા વિજયને પડછાયા માત્ર છે. અપરાજિત આત્મા આક્રમણુ ઉપર સદા ય વિજય છે. પૂછે ઈસુ ખ્રિસ્તને ! આજ ઈસુ જીવે છે કે એને મારનારા ? ૧૦ : એમાં અમને કશું સમજાય નહિ. એ સમયે તમારા અર્ધ- નગ્ન ફકીર. કે તમે અજંગલી હિંદવાસીએ ! અમને સમજાવતા પહેલાં તમે તમારા જ હિંદુમુસ્લિમ ઝઘડા જ એ રીતે પતાવા ને ? ૧૧ : પરદેશી સત્તાધારીએ ! એ આપનાં કરતૂત છે. આપ અહી થી પધારો એટલે અમે અમારુ ફોડી લઈશું. Quit India ! જ્યાંથી આવ્યા ત્યાં પાછા પધારી ! આ યુદ્ધે અને આ ઝઘડા એ તમારી આક્રમણનીતિના જ ભડકા છે ૧૨ : અરે, આ જમની તમને ખાઈ જશે...જાપાન ખાઈ જશે ! ૧૩ : પરાપકારના સ્વાંગ ભજવવા હવે બસ કરો. તમે પણ અમને ખાધેલા જ છે ને દાઢસા વર્ષથી ? ૧૪ : એમ ? જોવું છે? અમે જઈએ પછી કરાંચીના બારાંમાંથી અમને પાછા ન સભાળજો. મુબઈ ખેાલાવવા પડે! ૧૫ : પાછા જરૂર ખેલાવીશું. પણ તે મિત્ર તરીકે; માલિક તરીકે ૧૬ : અરે, અરે ! આ ગારાઆ તા ચાલ્યા... પણ તે હિન્દના ટુકડા કરીને...
