પૃષ્ઠ:Pushpo Ni Shrusti Ma.pdf/૧૮

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ બાકી છે
૮:પુષ્પોની સૃષ્ટિમાં
 

૮ : પુષ્પાની સૃષ્ટિમાં પૃથ્વી : પરિમલનું જાણે સ્વર્ગ સરાયું! નહિ નહિ, આંખે પણ સ્વ`ષ્ટિ જોઈ । એને શું કહું ? પરાગષ્ટિ ? રંગષ્ટિ ? પુષ્પસૃષ્ટિ કહુ… ? લાવ, એમની ઓળખાણ કર્યું. [ કમળ પાસે જાય છે. કમળ માનવ બાલક સ્વરૂપ ધરી પ્રત્યક્ષ થાય છે... પ્રત્યેક પુષ્પ માનવ- મૂર્તિ ધારણ કરી વાતચીત કરે છે.] તારુ" નામ ? કમળ : નામ જ કાઈનાં ન પાડશે ને! નામ એટલે ખીજ પૃથ્વી : તું તા બહુ રિસાળ, નામ વગર કેમ ચાલે ? [ ગુલાબ પાસે જાય છે. ] તને શું કહું? ગુલાબ : કાંઈ જ નહિ. નામ સાથે નાશ સર્જાશે તે। º પૃથ્વી : અપશુકનિયાળ ! આવા સૌંદર્ય સાથે નાશને યાદ કરાય ? પારિજાત : નાશ કાંઈ અપશુકનિયાળ નથી. હું ખીલીશ, ફળીશ, ખરીશ – પાછળ મારી નિત્ય ખિલાવટ મૂકી જઈશ. નાશ પામતાં પામતાં તમે મને નિત્ય નિહાળશેા. ઢગલે ને ઢગલે. પૃથ્વી : પશુ બધાને એળખવાં તા પડે ને ? [ચપા પાસે અને એમ વિવિધ પુષ્પછાડ કે વૃક્ષ પાસે જઈ વાતચીત કરે છે.] ખાલ, તને શુ' કહીને ખેાલાવું? રંગ કહુ"? ચંપા : અમને જુએ, નિહાળા, એળખા. પછી જરૂર પડયે નામ આપજો. મને એકલા રંગ કહેા એ મને ન ગમે. બકુલ : એને રંગ કહેશે તેા મને શું કહેશે ? પૃથ્વી : તું તેા જરા તીખી લાગે છે! માગરા : હુક મિઠ્ઠો છું, જુઈ : એની તા ઘટ્ટ મીઠાશ; મારાસરખી મગતી–સમાતી–સેાહાતી મીઠાશ નહિ. મીઠાશ પણ વધારે હાય તા વાગે.