દશ્ય | મુસાફર પ્રવેશ કરે છે.] મુસાફર : આજે નવલખી વાવ! રસાળ ગુજરી ભૂમિ પાણી ઉપર પશુ મદિરા રચે છે. કૂવા વગરનું ગુજરાતમાં એક ગામ ન હાય. અને કૂવાની બહેન વાવ! એને તે પૂર્ણ શણગાર જ જોઈએ. ગુજરાતના સ્થાપત્યસૌ દ માં વાવને ન ભૂલાય. સ્થળે સ્થળે, માર્ગ માર્ગ રાજવીઓ, મહાજના, વણઝારાએ વાવની હારમાળા ઊભી કરતા જ ચાલે ! રાણકી વાવ જોઈ ....... અને અડાલજની વાવ? વાહ, વાહ ! ગુજરાતનાં સ્થાપત્ય- સૌંદર્ય જોવાં હોય તેા અડાલજની વાવ ન જ વિસરાય.. અને આ જોવા આવ્યા છું એ વડાદરાની નવલખી વાવ પણ કાં ઓછી ભવ્ય અને સુંદર છે? અને બગીચે, વૃક્ષઘટા તથા ફૂલકચારી તે ચારે પાસ છવાયાં છે! શી ઠંડક અનુભવાય છે ! શ્રીમંત સયાજીરાવની યાદ આપતા ‘લક્ષ્મી- વિલાસ 'ના મિનાર વાવની એક બાજુએ ઝૂમે છે, ખીજી પાસ વડાદરાને પ્રકાશ કરતું વિદ્યુતકેન્દ્ર પણ પોતાના સંચા ખખડાવે છે. લાવ, હું આ વિશાળ વાવનાં વિશાળ પથિયાં ઊતરી વાવને નિહાળુ ! | અદશ્ય સ્ત્રીના ગીતરણકા સંભળાય છે. | આઠ વા ને નવ વાવડી રે લાલ ! સાળસે’ પનીહારીની હાર ! મારા વ્હાલાજી હા ! હાવાં નહિ જાઉં મહી વેચવા ૨ લાલ ||
