પૃષ્ઠ:Pushpo Ni Shrusti Ma.pdf/૭૮

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ બાકી છે
૬૮:પુષ્પોની સૃષ્ટિમાં
 

૬૮ : પુષ્પાની સૃષ્ટિમાં પુરુષ : આપણે સરખી શોધમાં નીકળ્યાં. હું પણ એ જ ોધુ છું. આકાશને પૂછું છું, પૃથ્વીને પ્રશ્ન કરુઉં છું, પાતાળમાં પડઘા પાડું છું. અરે સુખ કયાં છે ? જીવનભર કરાર આપે એવું શાશ્વત સુખ શામાં છે? ત્રી : આજ સુધી આપણે જુદાં રહી રોધ કરી. આજથી ભેગી ગાધ કરીએ તા કદાચ સુખ જઉં પણ ખરું....જઈ તા એ આપણું બન્ને નહિ મારું કે નહિ તમારું [રૂપિયાના ખણખણાટ થાય છે, અને રૂપિયાના ઢગલા બને છે. ] જુએ, જુએ, આ સુખના ઢગલા તા નહિ હોય ? [બન્ને જણ દોડી ઢગલાને અડકતાં દાઝે છે સ.........આ તે અગ્નિના તણખા છે. હાથ લગાડતાં દાઝી જવાય છે. પુરુષ : ( હાથ પૌંપાળતાં ) એટલુ જ નહિ...એ ઢગલાની પાછળ વ્યાજ, વટાવ, યુક્તિ, લુચ્ચાઈ અને કૉંજુસાઈના રાક્ષસી મુખ મને દેખાય છે. [ વ્યાજ લેનાં, વટાવ લેનાં, દસ્તાવેજ કરાવી લેતાં, પૈસાને હૃદય સાથે દાખી રાખતાં માનવીઓ અને તેમના ભાગ થઈ પડના રાષિતાનાં દશ્ય નજરે પડે છે. ] ધનમાં સુખ નથી દેખાતુ ધનના રૂપ દેહને અને આત્માને બાળી નાખે છે; ધનમાં સુખ આપવાની શક્તિ ન હોય ત હું અરિક્ષ ! બીજી કાઈ શક્તિ ઉપગ્નવર [ આકાશમાંથી રાજદંડ અને રાજકુટ ઊતરે છે | ની : જુઓ, જુએ, પેલુ સુખ આવતુ દેખાય છે! પકડી લઈએ