રાક્તિ સ`ભવ : ૭૬ મહકી મધુર દૂર- સરલ શી તરલ સરિતસર છલક ચંદારીમઝીમલતી મલયજ સમીરણ લહર લહર લટકે લહેકતી મહેકે. ભૂમિતલ નાચત અણુઅણુ નટવર આંખ આંજી અમ અજન ચટકે મલય સમીરણ લહર લહર લહેકતી મહેક. [ દેવકન્યા જાય છે. | તા: દેવવાણી સાંભળો ? પુરુષ : હાં, સુખના લય મૂરષ્ટિમાં છે ખરા. માનવહૈયે સુખ દષ્ટિનાં કાંઈ અંજન ઢાંકણાં દેખાયાં. હૈયાં કેમ ઉંચાડવાં ? શ્રી : ખીજી રીત ન આવડે તે આપણાં હૈયાં તાડીને-ફોડીને-ચીરાન પણ ઉઘાડવાં જ રહ્યાં. પુરુષ : ચાલ ત્યારે હૈયાંને ચીરીને પણ ઉદ્માડીએ અને માનવતાનુ જન છએ. એ જન આંજ્યે જરૂર માનવતાને મુક્ત કરતી, સુખ સર્જતી શક્તિનાં દર્શન થશે જ થશે. ી : પણ એ અજન આંજતાં તને આવડરશે ? તારે પગલે ચાલી માનવતાએ તા ધ તિંગ, સત્તાનાં વિષ અને ધનના નાગપારો ઉપજાવ્યા...જોતા નથી આપણને દઝાડનારી, ચમકાવનારી વસ્તુએ તારી ચે દોરવણીનું પરિણામ છે તે ? પુરુષ : એ તું સાચું કહે છે? વી : ઇતિહાસ ... પુરુષ : સાચું; અમે પુરુષો સુખ સયંતી એ શક્તિની રોધમાં તળ નીવડયા છીએ. હુજારા વર્ષ ની યાદના પછી એ કબૂલ કરવું વધારે સાર
