૨૦૮
મમરા બૂકડાવતો બૂકડાવતો એ જુવાન સુલતાન આમ બોલે જતો હતો ને રાજી રાજી થતો હતો.
'જહાંપના !' મંત્રીએ વરધી દીધી : 'પેલો શખ્સ સોરઠથી આવેલ છે.'
'એને આંહી લઇ આવો.'
આવનાર આદમીએ બે હાથ નીચે સુધી નમાવીને કુરનસ કરી. એનો લેબાસ અસલ કાઠિયાવાડી હતો.માથે ગુલખારી આંટીવાળી પાઘડી : અંગ પર લાંબો અંગરખો, ઉપર હીરકોરી પીછોડી, ઢીલી ખૂલતી સુરવાળ, હાથની આંગળીઓમાં હેમના વેઢ : વૃદ્ધ હોવા છતાં ટાપટીપ કમાલ હતી.
'ક્યાંથી આવો છો ?' વાતચીત કરનાર એ બે જ જણ રહ્યા એટલે સુલતાને પૂછ્યું.
'જૂનાગઢથી, જહાંપના.'
'નામ ?'
'વીશળ કામદાર : રા'માંડળિકનો કારભારી છું.'
'શી છૂપી વાત કહેવી છે તમારે ?'
'પાદશા સલામત ! સોરઠની વસ્તીને રક્ષા આપો. હવે જલદી રક્ષા આપો. અમારો રા' ભયંકર બન્યો છે. ન કરવાનાં કર્મો આદરેલ છે એણે.'
'તમે કેમ નીમકહરામ થવા આવ્યા છો ? જાણો છો બનીઆ ! સુલતાન એક મુસ્લિમ છે. કાફીરોનો કાળ છે મહમુદશા. ને હિંદુઓની મક્કા-મદીના સરખી સોરઠ માથે જ્યારે એની સમશેર ઉતરશે ત્યાર એકે ય
