પૃષ્ઠ:Ra Gangajaliyo.pdf/૮૯

૭૯

આઈ નાગબાઈ

'ના !'

'કેદુકનો બેરો થઇ ગયો છો ભાઇ? બીજું તો કાંઇ નહિ પણ કોઇક વાર ગાડીને ઊંધી નાખી દઇશ બેરા! જોને કોક સાદ પાડતું હાલ્યું આવે છે.'

સારી એવી વાર થંભ્યા ત્યારે બાઇ ભેળી થઇ. ભગતે પૂછ્યું : 'તમે સાદ કરતાં'તા !'

'ના, ના, મેં સાદ પાડ્યા જ નથી.'

'ક્યાં જાવું છે બાઇ?'

'પાટખિલોરીની ઓલી કોર.'

'હાલો, પાટખિલોરી સુધી પોગાડી દેશું.'

'અમે ચારણ છીએ.'

'અમારી જ નાતે નાત. હાલો.'

રસ્તો ટૂંકો હતો. વાત લાંબી હતી. કોણ છો? ક્યાંનાં છો? વગેરે વગેરે.

જવાબ બધા જ મનભાવતા મળ્યા. 'ઘરભંગ છું. માબાપ, ભાઇબહેન, વંશવારસ કોઇ નથી.'

'ઘરભંગ શીદ રે'વું પડે?'

'અડબૂત ચારણોમાં કોનું ઓઢણું માથે નાખું? મીઠપ આજ નથી શેરડીને સાંઠે રહી, તેમ નથી માનવીમાં રહી. મારેય પાછો બેક માતાજીની ભગતીમાં જીવ છે. ક્યાં પોસાઉં?'

'પોસાણ થાય એવું હોય તો?'