આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
| વંજુલ : | મારે એ નથી જોવું. હું તો જાઉં છું ઘરમાં. અંદર બેઠો બેઠો મંત્રોચ્ચાર કરીશ, એટલે તમારા બધાંનું અમંગલ દૂર થશે. એ કાળું કાળું જાય અને ધોળું ધોળું આવે ત્યારે મને બોલાવજો. |
| સાવિત્રી : | તું અહીં જ બેસી રહે અને આંખો મીંચી રાખ. અમે કહીએ ત્યારે ઉઘાડજે.
[વંજુલ આંખો મીંચીને બેસી રહે છે.] |
| સાવિત્રી: | (કેટલીક સવારી ગયા પછી) વંજુલ ! આંખો ઉઘાડ. મહારાજનો હાથી આવે છે. |
| વંજુલ : | (આંખો ઉઘાડીને અને માર્ગ તરફ નજર કરીને.) અહો ! એક ભવ્ય યશ:પાલ હાથી, અને એ જ રત્નોથી ચળકતા શિખરવાળી સોનાની અંબાડી ! ગઈ દશેરાની સવારીમાં જોયેલાં તે આજે સવા છ મહિને પાછાં જોયાં. એ તો એનાં એ રહ્યાં, પણ, મહરાજ નવા થઈ ગયા ! |
| સાવિત્રી : | ધીમે બોલ, હાથી પાસે આવે છે.
[પર્વતરાયનો હાથી ઉપર બેઠેલા રાઈ સાથે પસાર થાય છે.] |
| સાવિત્રી : | અહો ! કેવું આશ્ર્ચર્ય ! |
| કમલા : | કેવું નવાઈ જેવું ! |
| વંજુલ : | મહારાજે આ તરફ જોઈ નમસ્કાર કર્યા તેથી આપને આશ્ચર્ય લાગ્યું ? એ તો મને નમસ્કાર કર્યા, આપને નથી કર્યા. |
| કમલા : | તારા સિવાય મહારાજ બીજા કોને નમસ્કાર કરે . અમને નમસ્કારથી આશ્ચર્ય નથી લાગ્યું. પણ મહારાજની મુખમુદ્રા જોઈ આશ્ચર્ય લાગ્યું. |
| વંજુલ : | મુખમુદ્રામાં શું આશ્ચર્ય જેવું છે? |
| સાવિત્રી : | મહરાજની મુખમુદ્રા બદલાઈને કોના જેવી થઈ છે? |
| વંજુલ : | પર્વતરાય મહારાજની મુખમુદ્રા હતી તે ની તે જ છે. |
| સાવિત્રી : | શા પરથી તને એવું લાગ્યું? |
૧૦૦
રાઈનો પર્વત
