આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
પ્રધાનજીની મદદ મેળવવા લઇ આવ્યું છે, એમ મને ભાસ થાય છે. | |
કલ્યાણકામઃ | વંજુલ, તારું આ લક્ષણજ્ઞાન રહેવા દે. (રાઇને) એ કાગળ શાનો? |
રાઈ | વખતે મારા ફેંટામાં હજી હશે. (પડખે પડેલો ફેંટો હાથમાં લઇને તેમાંથી કાગળ કાઢીને) આ રહ્યો.
[કલ્યાણકામને કાગળ આપે છે.] |
કલ્યાણકામઃ | (બીડેલો કાગળ ઉઘાડીને વાંચે છે):
|
વંજુલમિશ્ર! આ તો આપના અક્ષર દેખાય છે! | |
વંજુલઃ | (ગભરાઇને) મારા શાથી? |
કલ્યાણકામઃ | આ જોડા અક્ષરમાંના આઠડા જેવા 'ર', આ હેઠળ જતાં ડાબી તરફ લૂલા થઇ વળગતા કાના, આ કાનાને મથાળે કાકપગલા જેવા થતા સાંકડા ખૂણા, અ હાથીની અંબાડીના છત્ર જેવો 'ભ': સહુ તારી હથોટી છે. તારો વાંકો અંગૂઠો ઢાંક્યો નથી રહેતો! |
વંજુલઃ | મારા જેવા અક્ષર જણાય છે ખરા! |
કલ્યાણકામઃ | તારા પોતાના અક્ષર નથી? |
વંજુલઃ | હું ક્યાં ના કહું છું? |
કલ્યાણકામઃ | એ લખવાનું પ્રયોજન શું? |
વંજુલઃ | ભગવન્ત! હું બારીએ બેઠો બેઠો ગીતાજીનો પાઠ કરતો હતો, તેવામાં, આ માણસને ઘોડો રોકવાનું લોકોને કહેતો સાંભળી મેં ગીતાજીનું એ વચન લખીને કાગળ એના ઉપર ફેંક્યો. |
કલ્યાણકામઃ | શા માટે? |
વંજુલઃ | સ્વભાવ ઉપર જતાં પ્રાણીઓને રોકવાની ગીતાજીમાં ના કહી છે. તે છતાં માણસ દોડતા ઘોડાને રોકવાનું કહેતો હતો, તેથી એ મિથ્યા પ્રયાસ મૂકી દેવા સારુ |
૩૬
રાઈનો પર્વત