આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
| રસ્તેથી રાતોરાત ચાલ્યા ગયા છે. રાઈને ભોંયરામાં દાખલ કરતાં પહેલાં તમારે એને એક ઠેકાણું બતાવવાનું કહ્યું છે. | |
| શીતલસિંહ : | રાણી લીલાવતીનો આવાસ. |
| જાલકા : | આજ રાતે ત્યાં એને લઈ જાઓ |
| શીતલસિંહ : | રાણી ન જાણે એમ મહેલમાંની એક છાની બારીથી પર્વતરાયને - એટલે રાઇને રાણી બતાવવાની મેં ગોઠવણ કરી છે. |
| જાલકા : | રાઈએ પોતે કદી રાણીને જોવાની જિજ્ઞાસા બતાવી છે ? |
| શીતલસિંહ : | એમણે એ વિશે વાત જ નથી કરી. એ બાબત એમને સૂઝી જ નથી એમ લાગે છે. |
| જાલકા : | એ વિષય ઘણી સંભાળથી અને ઝીણવટથી એની આગળ મૂકવાનો છે. |
| શીતલસિંહ : | તમે સૂચનાઓ કરેલી છે તે મારા ધ્યાનમાં છે. ઠીક સાંભર્યું. કાલે એમની સાથે ફરતાં એમના ગજવામાંથી આ કાગળ પડી ગયો, તે મેં છાનોમાનો લઈ લીધો છે એમાં કવિતા લખી છે, પણ તે બિલકુલ સમજાતી નથી. |
| જાલકા : | (કાગળ લઈને ઉઘાડીને વાંચે છે.) |
(રથોદ્ધતા)
રે ! વિચિત્ર પટ શું વણાય આ?
તન્તુઓ અવશ શા તણાય આ?
કોણ એ શી રીતથી વને બધું ?
માનવી ! અબલ તન્તુ અલ્પ તું ! ૪૧
ના, નથી અવશ કે અશક્ત તું,
તું વડે જ સહુ કાર્ય આ થતું;
બે રહ્યા તુજ સમીપ માર્ગ જ્યાં,
તું ગ્રહે ઉભયમાંથિ એક ત્યાં. ૪૨
૭૨
રાઈનો પર્વત
