આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
હું તો ભૂલી ભમું ભવમારગે રે, પડે કાંટામહીં કરી પાય; સખિ ! સાસુ૦ ધણાં ઝેરી જનાવર ઘૂમતાં રે, ભૂંડી હૈયામાં ભીતિઓ ભરાય. સખિ ! સાસુ૦
મને કેડો દેખાડે કને રહી રે, મારો સાચવીને કર સહાય; સખિ ! સાસુ૦ ૨હે વસમા કાંટા વન વીણતાં રે, ઝીલે આડા ઘડી-પળ ધાય. સખિ ! સાસુ૦
ધરી અંગે આભૂષણ ઓપતાં રે, હું તે લાગું લળી-લળી પાય; સખિ ! સાસુ૦ મને ઊંડેરી આશિષ આપતાં રે, એને કાળજે કૈં –કૈં થાય. સખિ ! સાસુ૦
રહે રાજ ત્યજી ઉર રાચતું રે, એની મોટપ કેમ મપાય ? સખિ! સાસુ૦ મારા રૂડા સેહાગની રાખડી રે, નવા જગની એ તે મુજ માય. સખિ ! સાસુ૦
એની સેવા કરી સુખ સાધશું રે, ઉર લેશું ઝીલી ઉરલહાણ; સખિ ! સાસુ૦ એને ? દેશું વિસામો વાટમાં રે, એના પ્રીતિથી પૂરશું પ્રાણ. સખિ ! સાસુતણાં સુખ શાં કહું ના !
