પૃષ્ઠ:Rasataragini.pdf/૬૦

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
<poem>

સમોવડ ( આવો રૂડો જમનાજીનો આરો, કદમ કેરી છાયા રે - એ ઢાળ.)

મારે માંડવડે મલકાય શી વિધવિધ વેલી રે ! એક-એકને હીંચતી અંક ભાવે રહી ભેટી રે; ડાળી-ડાળીને પાનમાં પાન, કળીમહીં કળીઓ રે, રહો ભેરવી ભૂલીને ભેદ સુહાગણ સખીઓ રે.

રમે રંગભર્યો રસરાસ દઈ કર તાળી રે, એની સામટી એક સુવાસ રહ્યું જગ ઝીલી રે; ભલે વાયુ વિજોગના વાય, ભલે તન તૂટે રે, પણ સ્નેહભર્યો સુખસંગ નહિ ક્ષણ છૂટે રે.

ફળ-ફૂલતણી પણ માય ન કોઈ કળાવે રે, ગ્રહી એક–બીજી તણાં બાળ હેતે હુલાવે રે; ભલે મૂળ તણો નહિં મેળ, જાતે રહી જુદી રે, પણ આખર એક અભેદ ઉરે ધરી ઊભી રે.

અમે ઝીલશું એનો અભેદ સમોવડ સાધી રે, ઉર-ઉરનો સેવી અાધાર વિસારશું વ્યાધિ રે; લઇ અાંસુડાં અજિલિમાંય લેાચન લો'શું રે, રસગેાઠડીએ દઈ રંગ રીઝી ઉર રે'શું રે.

કુળમંડપને કરી છાંય દીપાવશું દા'ડી રે, ખીલી ખિલવશું જગવેલ્ય વિભુ, કેરી વાડી રે;