પૃષ્ઠ:Rasataragini.pdf/૭૩

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
૭૨
<poem>

મળે વગડા વેરાન કૈંક વાટમાં રે લોલ,

ગાઢા નિકુંજ ઘણા ઘાટમાં રે લોલ;

મને રે'વી તો રાત કયાંય ના ગમે રે લોલ;

સૂરજ ને સોમ ભલે આથમે રે લોલ.

મારા ઉરમાં અખંડ એક દીવડો રે લોલ,

ઝળકે એ પ્રેમભર્યો જીવડો રે લોલ;

મને ભીતિ જરાય નહિ ભૂતની રે લોલ,

રાખડી બાંધેલ પુણ્ય પ્રીતની રે લોલ.

મને લૂંટારા લોક કૈંક લૂંટતા રે લોલ,

જીવનને જો૨ કરી ઝૂંટતા રે લોલ;

તોય મોળી પડે નહિ મુસાફરી રે લોલ,

આશાની વાટ હોય આકરી રે લોલ.

એ તો પ્રેમીના પ્રેમતણાં પારખાં રે લોલ,

વિધિએ લલાટમાં હશે લખ્યાં રે લોલ;

કોઈ કહેશે: “વિજોગણી ! પાછાં વળો રે લોલ,

“વહાલાનો દેશ ઘણો વેગળો રે લોલ.

“ખોળ કરતાં આયુષ્ય બધું ખૂટશે રે લોલ,

“મનના તરંગ છેક તૂટશે રે લોલ;"

એવું કહેતાં યે લેાક નથી લાજતા રે લોલ,

ભૂડાં શું ભાવભૂલ ભાગતા રે લોલ !

વળે પાછાં તે વ્યોમનાં વિહંગડાં રે લોલ,

કંપીને ભાગશે કુરંગડાં રે લોલ !