આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
કૈંક તરે, વળી કૈક તરેલાં,
દેવને દેશ વસેલાં રે, ભવસાગર૦
ભારભર્યાં બહુ ડૂબતાં દીઠાં,
જે મનમાં નહિ મીઠાં રે, ભવસાગર૦
ચલો સખિ ! એમાં સંગ ઉતરીએ,
તીરને પામવા તરીએ રે; ભવસાગર૦
હેત તણી રચીએ રૂડી હોડી,
જાવ તરી દોડી-દોડી રે; ભવસાગર૦
(લાવો હરિ ! મારો હારલો, પહેરી મંદિર જાશું– એ ઢાળ.)
સૂની દિશા સખી શામળી, સૂના આભ ઊંચેરા,
સૂને ઉરે રજની રડે મુખ ઘુંઘટ ઘેરા;
પ્રીતમજી પરદેશમાં એને હોય શાં હસવાં ?
વેળા ભૂંડી વિરહે ભરી તોય વેઠીને વસવાં.
કાળની કાળ૫ કાળજે, ઓઢી કામળી કાળી,
એકલડી અલબેલડી ઝૂરે બહાવરી બાળી;
ઊંચી થતી વળી આકળી પિયુને નવ પેખે,
વહાલપનો વરસાદ એ દિલડે નહિ દેખે.
તરવરતા નવ તારલા હસે હૈયું હસાવા,
મુખડું જરી મલકાવતી એનાં હૃદય રીઝાવા;