પૃષ્ઠ:Rasbindu.pdf/૧૦૦

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.

સંબંધી વાતો કરી અમારા સ્મરણ તાજાં કરતા હતા.

બીજે વર્ષે પણ મારા મિત્રે મને હવા ખાવાના સ્થળે જવા નિમંત્રણ આપ્યું. મેં કહ્યું : ‘તમારું વજન ઘટ્યું લાગતું નથી.’

‘ડૉકટરો કહે છે કે વર્ષોવર્ષ નહિ જાઓ તો વજન ઘટી જશે.’ મિત્રે જવાબ આપ્યો.

વજનપૂજાનું મહત્વ આટલું બધું હશે એની મને ખબર નહિ. પરંતુ મારે એ વજન વધારવું જરૂરી ન હતું. મેં કહ્યું : પણ મારાથી કેમ છૂટા થવાય ? હું નોકરિયાત માણસ રહ્યો.’

‘અરે, એમાં શું ? તબિયતને માટે બધું કરવું પડે. આ તો તારું યે શરીર સારું થાય અને મને સાથ મળે.’

ધનિકોની પરોપકારી વૃત્તિ માટે મને માન વધી ગયું. મારી તબિયત સુધારવા માટે એ ધનિક મિત્રની કેટલી બધી કાળજી ? ઉપરીઓના છણકા, કડવાં મોં, મારી આગળ વધવાની લાયકી વિષે પ્રત્યક્ષપરોક્ષ ટીકાઓ જોઈ–સાંભળીને પણ મેં રજા મેળવી અને હું મારા મિત્રની સાથે પાછો હવા ખાવાના સ્થળે પહોંચી ગયો. મારી નોકરી છોડાવી મને સ્વતંત્ર ધંધે લગાડવાની મારા ધનિક મિત્રની ઇંતેજારી લાંબા વખતથી ચાલતી હતી એ મારે સાભાર કબૂલ કરવું જોઈએ. પરંતુ મિત્રોના આભાર નીચે ન આવવાની મારી પ્રતિજ્ઞા મને નિર્ધન અને નોકરિયાત રાખ્યા કરતી હતી.

એના એ જ બંગલામાં અમે રહ્યા અને એને એ જ ક્રમ અમે શરૂ કરી દીધો. સાંઈની ઝૂંપડીને સ્થાને એક પાકું મકાન થયેલું જોયેલું એટલો જ માત્ર ફેરફાર મેં પ્રથમ દર્શને નિહાળ્યો. પરંતુ એક બીજો ફેરફાર થોડે દિવસે મારા ધ્યાનમાં આવ્યો. પેલી જૂની કામ કરનાર બાઈ આ વખતે દેખાતી ન હતી, અને પાસેના ખેતરમાં કોસફેરણી સાથે ગવાતાં ગીતો સંભળાતાં નહોતાં ! એ કાંઈ મહત્ત્વનો બનાવ ન કહેવાય. નોકરો આવે અને જાય છતાં કોણ જાણે કેમ, જો જૂની નોકરડીની ગેરહાજરી મને દિવસે દિવસે વધારે પડતી લાગવા માંડી.