કસોટી એ કરતી હોય તો ? હસીને મેં મારા બીકણપણાને દેખાતું બંધ કર્યું અને તેને જવાબ આપ્યો :
‘મને ભૂતનો ભય લાગતો નથી.’
‘એ જુદી વાત છે. પણ તમે ઘર ભાડે રાખો અને પછી ભૂત દેખી ભડકો એના કરતાં પહેલેથી જ તમને એ વાત કહેવી ઠીક લાગે છે.’
‘મને તો ઘર ગમ્યું છે, અને આજનાં માણસ કરતાં મને ભૂતનો સાથ વધારે સારો લાગે છે.’ હસીને મેં કહ્યું.
પરંતુ મારા હાસ્યને તે સ્ત્રીએ સાથ ન આપ્યો. નીચું જોઈ તેણે રોટલીઓ વણવાનું ચાલુ રાખ્યું. જરા રહી તેણે કહ્યું :
‘એ તો જેવો અનુભવ.’
‘તમે અહીં રહો છો તે તમને શું લાગે છે ? તમને ભૂત હરકત કરે છે ?’
અકથ્ય દુઃખનો ભાવ વ્યક્ત કરી તેણે મારી સામે જોયું, અને નજર બાજુએ કરી જવાબ આપ્યો :
‘મને જ લોકો ભૂત કહેતા હોય તો ?’
‘શી ઘેલી વાત કરો છો ? ભૂત તમારા જેવું રૂપાળું હોય ખરું ? અને રૂપાળું હોય તોપણ આવું માયાળુ હોય ખરું ?’
તે સ્ત્રીએ ભારે નિસાસો નાખ્યો. તેની આંખમાંથી આંસુની સેર ઊતરી રહી. મને તેના પ્રત્યે ખૂબ અનુકંપા ઊપજી. નિરાધાર એકલવાઈ બાઈને આ પ્રમાણે પજવી રહેલાં પડોશી માટે મને ખૂબ તિરસ્કાર આવ્યો. ઘર ભાડે આપવામાં પણ ભૂતનો વહેમ ફેલાવી અસહાય સ્ત્રીને હરકત કરી રહેલા પડોશીઓના મત વિરુદ્ધ મારે અહીં આવી, આ ઘર ભાડે લઈ તેમાં રહેવું એવો મેં નિશ્ચય કર્યો.
રહી રહીને પાછી એ સ્ત્રીએ રોટલી વણવા માંડી. બીજી રસોઈ બાજુ ઉપર હતી. અને રોટલીના થોક કર્યે જતી સ્ત્રી હજી અટકતી કેમ નથી તેનો મને સહેજ વિચાર આવ્યો.
‘તે તમે આ ઘરમાં એકલાં જ છો ?’ મેં પૂછ્યું.
