પૃષ્ઠ:Rasbindu.pdf/૪૬

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
સફળ ધંધો : ૩૯
 

પરમાર્થી પુરુષ નીવડ્યો. મેં એનો અવિશ્વાસ કરવામાં કેટલી ભૂલ કરી ?

‘માફ કરજો, સાહેબ ! પણ આવી અણધારી ઢબે…’ મેં કહ્યું.

‘આ જ રીતે આપણે એકબીજાને સાચા ઉપયોગમાં આવી શકીએ. અરજીઓ મંગાવીને મદદ કરવામાં હું બહુ છેતરાયો છું.’ તેમણે મને બોલતો અટકાવી કહ્યું.

‘હું આપનો આભાર માનું છું. આજ સાંજે જ મારી નોકરી ગઈ. આપના દસ રૂપિયામાં પાંચેક દિવસ ગાળીશ. પણ છઠ્ઠે દિવસે...’ મેં મારા ભવિષ્યનો માર્ગ ખુલ્લો કરવાની આશાથી આ પરમાર્થી ગૃહસ્થને વાત કરી.

‘કોઈનું ગાડું અટકતું નથી. છ દિવસમાં. આપણું ભાગ્ય છ હજાર ગાઉની મુસાફરી કરી શકે.’ મને આશ્વાસન મળ્યું.

‘પણ સાહેબ ! એ તો રેલગાડીમાં સતત ફરીએ ત્યારે. અમને તો ગાડાં પણ ન મળે. પગે ચાલીને તો સાઠ ગાઉ પણ છ દહાડામાં ન પહોંચાય.’

‘આપણે કદી મળ્યા હોઈશું ?’

‘ના જી. આ પહેલી જ સહાય આપે આપી છે.’

‘ક્યાં નોકરી કરતા હતા ?’

‘કલા ક્રાન્તિ કંદરામાં !’

‘તમારું નામ રમેશ તો નથી ને ?’

આ વિચિત્ર પુરુષ મારું નામ પણ જાણી ગયો ? એને જરૂર મંત્રસાધના હોવી જોઈએ. વાત કર્યા વગર મારું મન સમજી લે અને મને બેકારીમાંથી બચાવે તે કેવું સારું ?

‘હા જી. પણ મને આપ શી રીતે ઓળખો ?’

‘શી રીતે ઓળખું ? ભલા માણસ ! તારો અવાજ ને તારી બોલ-લઢણ આજ નવાં ઓળખવામાં નથી ?’

‘આપ કોણ ?’

‘મને નથી ઓળખી શકતો ?’