છાપાંનાં ભૂત વિષે તો સહુ એ ઘણું બધું સાંભળ્યું હશે. ‘વીરાંગના’ લખ્યું હોય તેનું એ ભૂત ‘વારાંગના’ કરી નાખે, અને તેમાંથી અનેક રમખાણો ઉપજાવે.
પરંતુ હવે ટેલિફેનનાં પણ ભૂત ઊભાં થયાં છે તેની ખબર મને પડી તેવી બીજાને ભાગ્યે જ પડી હશે.
હું સામાન્ય ભૂતની વાત કરતો નથી. સાધારણ ગાળગલીચથી રાજી થતાં ભૂત તો સર્વસામાન્ય છે. ભૂતમાં ગૃહસ્થાઈ ન જ હોય માટે આપણે તેમને ભૂત કહીએ. કમનસીબે આ ટેલિફેનના તાર છેક ખાનગી ઓરડાઓ સુધી ખેંચવામાં આવે છે એથી ભારે ભૂતાવળ ઊભી થાય છે. અણધારી જગાએ આપણો સાદ પહોંચી જાય અને આપણે ગાળ ખાવી પડે કે ધમકી સાંભળવી પડે. આમ બેત્રણ વાર થયું એટલે હું ફોનને અડકતાં જ ગભરાઉં છું. જેટલાં યંત્રો વધે છે એટલી ભૂતસૃષ્ટિ વધે છે એ મારો સિદ્ધાંત રેડિયોના નવા ઉત્પાતથી પુરવાર થાય છે. પરંતુ હું તો ટેલિફોનની વાત કરું છું.
મને સરકારી નોકરી ન મળી કારણ હું અત્યંજ કે મુસલમાન ન હતો. હિંદુઓએ અંત્યજોને ભારે દુઃખ આપ્યું છે એમ ડૉ. આંબેડકર કહે છે – જોકે તેઓ એક ગોબ્રાહ્મણ પ્રતિપાળ ગણાતા મહારાજને પૈસે ભણ્યા હતા; અને મુસ્લિમોને હિંદુઓએ બહુ અન્યાય કર્યો છે એમ ઝીણા કહે છે – શા કારણે તે સમજવા જેટલી ઝીણવટ હું મુસ્લિમ ન હોવાથી કેળવી શક્યો નથી; અને અંગ્રેજ સરકાર આ બંને આરોપો પોતાને ઠીક લાગે ત્યાં સુધી કબૂલ
