પણ ઓળખતો નથી.’
‘તમારા કાવતરા વિશે હું બરાબર પગલાં લેવાનો છું...’
‘પણ સાહેબ ! મેં તો પુણ્યનું કાર્ય કર્યું છે.’
‘જેની સાથે મારું લગ્ન થવાનું હતું તેની સાથે તમે લગ્ન કરી દીધાં એ પુણ્યનું એક કાર્ય !’
‘એમ ?... સાહેબ ! મને શી, ખબર ?’
‘અને એ લગ્નની શરત ઉપર મેં પહેલેથી લાખ રૂપિયા એના ભાઈને ધીર્યા તે ગયા એ બીજું પુણ્ય !’
હું આભો બની ગયો... એક વાર પછી મને કાન્તાએ કહેલી ટૂંકી હકીકત યાદ આવી. કોઈનાં નામ તેણે દીધાં ન હતાં એટલે હું સમજી શકેલો નહિ કે કિશોરલાલ જ પોતાના ધનને જોરે કાન્તા સાથે લગ્ન કરવા માગવા હતા.
કાન્તા અને તેના ભાઈએ મળી એક ફિલ્મ ઉતારી હતી અને તેમાં કાન્તાએ મુખ્ય સ્ત્રીપાત્રનું કામ કર્યું હતું.
ધાર્યા કરતાં સિનેમા ફિલ્મોમાં ખર્ચ વધારે જ થાય છે, તેમ એમને પણ થયો. જેમણે પૈસા ધીર્યા હતા તેમણે પૂરી રકમ આપવા આગ્રહ કરી ફિલ્મનો કબજો લીધો. કિશોરલાલ પણ સ્ત્રીઓના સંગ્રહસ્થાન સરખી સિનેમા દુનિયામાં ધીરધાર કરતા હતા અને કાન્તા તથા તેના ભાઈને ઓળખતા હતા. તેમણે કાન્તાનું લગ્ન પોતાની સાથે થાય તો વગર વ્યાજે લાખ રૂપિયા ધીરવાની ઉદારતા દાખવી – નહિ તો અસલ ધીરનાર શેઠ કાન્તાને ફિલ્મના બદલામાં અમેરિકા પોતાની સાથે લઈ જવા માગતો હતો !’
આ બંનેમાંથી એક પણ શરત કાન્તા કે તેના ભાઈને રુચિ નહિ. પરંતુ ભાઈની નાણાકીય મૂંઝવણ ભાઈના આત્મઘાતમાં પરિણામ પામશે એવો ભય લાગતાં કાન્તાએ કિશોરલાલ સાથે લગ્ન કરવાની અણગમા સહ હા પાડી, અને લગ્નનો દિવસ પણ નક્કી કર્યો.
ફોનમાં છેલ્લી કબૂલત કરવાની હતી અને વચ્ચે હું આવી ગયો !
મને ખરેખર ખબર નહિ કે હું મારા શેઠની વિરુદ્ધ રમી રહ્યો
