આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
૮૦ : રસબિન્દુ
મને વિક્ટોરિયા ક્રૉસ આપી દેશે.’
‘આપણે આપણી જ બનેલી વાતને ફિલ્મમાં ગોઠવી દઈએ.’
‘અને તું બીજાઓ સાથે ભવાઈ કરે, એમ ?’ મેં જરા સખ્તીથી કહ્યું.
‘નહિ. નહિં. નાયક તને જ બનાવવાનો. ભલો, ભોળો, અણસમજું...’
‘પણ મને તો અભિનય આવડતો જ નથી.’
‘શીખવીશ હું.’
અને આમ હું અભિનયક્ષેત્રમાં એક જાણીતો ‘તારો’ બની ગયો છું !
ઘણા પત્રકારો મારી મુલાકાત લઈ મને પૂછે છે કે આવું સરસ કલાવિધાન હું કેમ શીખ્યો ?
હું તેમને કહું છું કે ટેલિફોનનું એક ભૂત મારા જીવનમાં જાગ્યું અને હું જે ન હતો તે આજે બની ગયો !
પરંતુ એ ટેલિફોનનું ભૂત મારી પાસે આવે છે ત્યારે મને પરી સરખું લાગે છે ! જોકે હજી ટેલિફોનની ઘંટડી સાંભળતાં તો હું ચમકી જ ઊઠું છું.
ટેલિફોન એ વર્તમાન યુગની ભયંકર આફત છે ! મને શું શું વીત્યું નહિ હોય ? પરંતુ યુગબળ આપણને ઘસડે જ જાય છે. મારું કે તમારું એમાં શું ચાલે ?
