અમરાપરીની અપ્સરાઓ મખમલના ગાલીચા ઉપર નાટારંભ કરતી ઇંદ્રનો શાપ પામીને મૃત્યુલોકમાં આવી પડી હોય એવી પચીસ જાતવંત ઘોડીઓ જેતપુરમાં દેવા વાળાની ડેલી બહાર પોચી ધૂળમાં રુમઝુમાટ કરે છે. પડછંદ કાઠી અસવારોના પંજામાં લગામ કસકસે છે. પ્રભાતને પહેલે પહેરે પચીસ બરછીદાર કાઠીઓ, પૂળા પૂળા જેવડી મૂછ પર હાથ નાખતા ઘોડીઓને રાંગમાં રમાડે છે. ગોપીઓમાં કાન ખેલતો હોય તેવો દેવા વાળાનો પાણીદાર ઘોડો જાણે કે પોતે એકલો જ અડવો રહેલ હોવાથી અદેખાઈ આવતી હોય તેમ પોતાના ધણીને હાવળ દેવા લાગ્યો કે, “હાલો ! હાલે ! હાલો !”
આપો દેવો વાળા આવ્યા. દાઢીના થોભિયા ખભા પર ઢળકતા આવે છે, હાથમાં ભાલો અને ભેટમાં તલવાર છે, લોહીનો છાંટોય કાઢ્યા વિના આરપાર વીંધી નાખે એવાં એનાં નેત્ર છે. ‘જૅ દેવળ વાળા !’ કહીને જેમ દેવો વાળો પેંગડામાં એક પગ પરોવવા જાય છે, તેમ સામેથી ચાલ્યા આવતા ચારણે ઊંચો હાથ કરીને લલકાર દીધો કે, “ખમા, ખમા તુંને, બાપ !”
કમર બાંધ્ય ભાલાં ભર ઊઠિયો બળાક્રમ,
ધરા ચારે દૃશ્યે જાણ્ય ધસિયા,
'દેવક્રણ, માન્ય રે માન્ય હલવણ દળાં,
કણીસર હેમરે જિયણ કસિયાં?
- યુદ્ધને કાજે ભેટ બાંધી, ભમ્મરે ભાલાં ઉપાડી, ઓ કરણશા શૂર
૪૭
- યુદ્ધને કાજે ભેટ બાંધી, ભમ્મરે ભાલાં ઉપાડી, ઓ કરણશા શૂર
